پاسخ: مدیریت بیماری خشکی چشم

ویراستار عزیز

با تشکر از مقاله شما در مورد این موضوع، مهم است زیرا همانطور که در نوامبر 2023 اشاره شد، [1] شیوع آن 29.5٪ و یک مسیر مراقبتی مخرب برای محیط زیست است. اگر تمرکز بر مداخلات ثانویه و نه اولیه باقی بماند، مشکلات نگران کننده بار بیماری برای بیماران و بار کاری/هزینه برای NHS وجود دارد. من این نگرانی را دارم که در حال حاضر توسط چشم پزشکان و چشم پزشکان هدایت می شوم تا درمان های خشکی چشم را به تکرار نسخه حتی برای بیماران جوان اضافه کنم. چنین بیمارانی قطعاً همه بررسی دارو، مشاوره و آزمایش اقدامات غیردارویی را که نویسندگان مقاله به عنوان “پایه” توصیف می کنند، نداشته اند.

بدون تشریح اثرات زیست محیطی پزشکی شدن خشکی چشم، که به خوبی در مقاله ماه نوامبر 2023 توضیح داده شده است، نویسندگان، و احتمالاً ویراستاران، از الزامات GMC پیروی نمی کنند که اطمینان حاصل شود پزشکان “باید … تاثیر محیطی کار خود را در نظر بگیرند”. آیا نویسندگان یا ویراستاران می توانند این کار را انجام دهند؟ آیا آنها همچنین می توانند علائم خشکی چشم را که باید قبل از ارجاع تعداد زیادی از چشم پزشک با بیش از خشکی خفیف چشم به دنبال آن باشیم، بیان کنند؟ آیا می‌توانند شرح مختصری از پرچم‌های قرمز را گسترش دهند تا به ما در پیروی از دستورالعمل‌های GMC برای «انتخاب راه‌حل‌های پایدار در زمانی که (ما می‌توانیم)» تا «بدون به خطر انداختن استانداردهای مراقبت» کمک کنند. یعنی محدود کردن نسخه‌های پرهزینه و مضر برای محیط‌زیست برای بیمارانی که فعالیت‌هایشان به دلیل خشکی چشم محدود شده یا در معرض آسیب قرنیه قرار دارند، به تجربه من معدودی است.

با سپاس،

دکتر ای شپرد مبتلا به خشکی چشم و پزشک عمومی در گلاسکو

1 Latham، SG، Williams، RL، Grover، LM و همکاران. دستیابی به صفر خالص در مسیر مراقبت از بیماری خشکی چشم. Eye 38, 829-840 (2024). https://doi.org/10.1038/s41433-023-02814-3. https://www.nature.com/articles/s41433-023-02814-3