ویراستار عزیز
در پاسخ به مقاله “تشخیص و مدیریت بیماری پیلونیدال ساکروکوکسیژیال در مراقبت های اولیه”، این گزارش به منظور پرداختن به عدم وجود تکنیک های جراحی مبتکرانه و کم تهاجمی، یعنی Picking Picking و Gips Procedure تدوین شده است. در حالی که مقاله اصلی سه روش مرسوم جراحی خارج از خط را تجزیه و تحلیل می کند، این رویکردهای پیشرفته را نادیده می گیرد.
Pit Picking، برگرفته از مفهوم دکتر Bascom، بر روی چاله ها به عنوان استفاده اولیه از سینوس های پیلونیدال تمرکز دارد. این روش که در مطب پزشک و تحت بی حسی موضعی انجام می شود، شامل شستشوی تخلیه آبسه ناحیه آسیب دیده، برداشتن گودال، حفظ بافت عمیق و ترمیم طبیعی زخم است. شایان ذکر است، روش‌های سنتی 85% میزان عود دارند، در حالی که Pit Picking آن را به 15-20% کاهش می‌دهد.
در سال 2008، روش Picking به روش Gips تبدیل شد. این، از ترفین ها برای سوراخ کردن حفره ها، برداشتن دستگاه و مواد زائد استفاده می کند، که زخم را برای بهبود با قصد ثانویه باز می کند. زمان بهبودی تقریباً 14 تا 20 روز است. هنگامی که تکنیک‌های کم تهاجمی را با رویکردهای سنتی که در مقاله اصلی تجزیه و تحلیل شده‌اند مقایسه می‌کنیم، تفاوت بین میزان عود مجدد و زمان بهبودی بسیار متمایز است.
اطلاعات جدید نه تنها مکمل، بلکه به طور قابل توجهی درک گزینه های درمانی جراحی موجود برای سینوس پیلونیدال را افزایش می دهد. این اضافات مهم در مورد تکنیک ها و انواع بیهوشی درگیر در روش Gips ارائه می دهد. علاوه بر این، این دیدگاه جامع، اطلاعات از دست رفته مقاله اصلی را برجسته می کند، که اهمیت آن آموزش پزشک و آغاز مشارکت چنین رویکردهای نوآورانه برای مراقبت بهینه از بیمار است.
با احترام،
آقای. ماریو کونتوریس، MUDr
کارشناس ارشد بالینی جراحی عمومی، کولورکتال و اورژانس
بیمارستان بارنت، رویال رایگان تراست
پروفسور مایکل ساندرز
مشاور جراح عمومی
MB BS، BSc (Hons)، کارشناسی ارشد (علوم جراحی)، Dip Lap Surg، FRCSEd (Gen.Surg)
بیمارستان بارنت، رویال رایگان تراست