ویراستار عزیز،
جای تعجب است که ظرف بیش از نیم قرن است که در حال جوشیدن است: اثرات نامطلوب شیرین کننده های مصنوعی.
در زمان های قدیم از ماده مضری مانند قند سرب (استات سرب) به عنوان شیرین کننده استفاده می شد.
ساخارین در سال 1879 توسط رمسن و فالبرگ سنتز شد.
در دهه 1970، اولین ظن مبنی بر اینکه ساخارین باعث سرطان مثانه می شود، در اخبار منتشر شد.
در طول سال‌ها، شیرین‌کننده‌های مصنوعی و طبیعی بدون قند بیشتر و بیشتر سنتز/کشف شدند.
مناقشات در مورد ایمنی آنها نیز همچنان ادامه داشت.
چاقی، التهاب، بیماری التهابی روده، خطر ابتلا به دیابت، سکته مغزی، بیماری آلزایمر، بدخیمی ها – شما نام ببرید و شیرین کننده های مصنوعی مشکوک به ایجاد آنها هستند.
شگفتی این است که: نه مخترعان جستجو و یافتن شیرین کننده های بدون قند را متوقف می کنند و نه مردم به این فکر می کنند که آیا شیرین کننده های بدون قند مورد نیاز هستند یا ایمن.
هیچ گاه کمبودی در رذایل وجود ندارد. رذایل همیشه وجود دارند: قدیمی ها و آن هایی که تازه اختراع شده اند. و فتنه رذیلت ها قوی تر از اشتیاق به فضیلت هاست.
طبیعت انسان همیشه یک معما باقی خواهد ماند.
– آرویند جوشی،
MBBS MD FCGP FAMS FICP.