این کودک نیست که بیمار است – خانواده و جامعه است.

ویراستار عزیز،

این شیوع بیماری روانی در جوانان گزارش شده توسط CDC در نقطه بحران است. این متأسفانه نتیجه نمونه اجتماعی و عدم حمایت خانواده و جامعه از کودکان – و بزرگسالان است. در روانپزشکی کودک معمولاً کودک بیمار نیست بلکه خانواده و والدین بیمار هستند. هنگامی که کودکان مکانی امن برای سقوط، خانه حمایتی و پرورش والدین مهربان و فهمیده داشته باشند، شانس بیشتری برای مقابله با ناملایمات اجتماعی دارند.

حمایت خانواده و مشارکت سالم جامعه اساس رفاه کودکان است. برنامه های بالینی مفید هستند اما فقط نوک کوه یخ را لمس کنید. جامعه و خانواده ریشه بدبختی دوران کودکی هستند. جامعه باید به احترام یکدیگر، علاقه مندی به یکدیگر و حمایت از کسانی که در جامعه در حال مبارزه هستند، بازگردد. اعمال تصادفی مهربانی و الگوهایی برای مراقبت، خودبخشی و سخاوت، چراغ های قدرتمندی برای زندگی های ناامیدی و ناامیدی هستند. رسانه‌های اجتماعی و ضداجتماعی (کودکان بیش از 3 ساعت در روز را روی صفحه نمایش می‌گذرانند) تأثیر بیگانگی و افسردگی عمیقی بر کودکان دارند و انزوا، بیش‌جنس‌گرایی و تنهایی را تحریک می‌کنند.