ویراستار عزیز،
بسیار دلگرم کننده است که می بینیم یک شماره ویژه برای BMJ به رهبری بیماران وجود دارد، و اینکه چگونه این برنامه ریزی شده است.[1] پیشگامان اولیه چقدر خوشحال خواهند شد! برای مثال، رز کوشنر در ایالات متحده، که برای اولین بار در سال 1975 کمپین تبلیغاتی کرد و منتشر کرد. بتی وستگیت در بریتانیا برای مبارزات انتخاباتی شدیدش. دیگران در بریتانیا مانند نائومی فافر در دهه 1980، که کارش منجر به تشکیل CERES (مصرف کنندگان برای اخلاق در پژوهش) شد، چتری برای گروه های بیمار که پیشگام مشارکت بیماران در دستور کار تحقیقاتی بود. و خیلی های دیگر! پروژه ای برای یک مورخ؟
نمی دانم چند بیمار/شهروند دیگر مثل من خوش شانس بودند که تا سال 2003 مواردی را در BMJ منتشر کردند؟ به عنوان مثال، من از جانب خودم صحبت می کنم، 15 مورد از جمله نامه ها، مقالات مشترک، مقالات و سرمقاله هایی را یافته ام که تا سال 2003، یعنی قبل از اولین شماره ویژه بیماران خاص، در BMJ منتشر شده است. همه ما صبور بوده ایم، واقعا.
اما ما نباید متخصصان سلامت و سردبیران مجلات را فراموش کنیم که به سرعت به تجربه و دیدگاه‌هایی که آن طرف میز مشاوره می‌توانستند هم برای تحقیق و هم به طور کلی به روش‌های بسیار دیگر، مانند مرور – که مشخص شد، بیاورند و ارزش قائل شدند. توسط پانل بین المللی فعلی بیماران و مشاوران عمومی.
در واقع، زمان خوبی برای جشن گرفتن این گام بزرگ در مسیر به رسمیت شناختن کامل و مناسب این است که این «کار هر کسی» است، همانطور که در فصل‌های 11، 12 و 13 درمان‌های آزمایشی بررسی شد. [2]
[1] Doble E, Cook S, Abbasi K. ویژه نامه The BMJ به سرپرستی بیماران. BMJ 2024; 385:q825
[2] Evans I، Thornton H، Chalmers I، Glasziou P. درمان های آزمایشی: تحقیقات بهتر برای مراقبت های بهداشتی بهتر – ویرایش دوم. پینتر و مارتین، لندن. 2011. ISBN 978-1-905177-48-6 دانلود رایگان از www.testingtreatments.org/the-book/