ویراستار عزیز،
در آغاز همه‌گیری، جهان شاهد سطح بی‌سابقه‌ای از همکاری جهانی بود که منجر به توسعه ابزارهای تشخیصی و واکسن‌ها در یک بازه زمانی بی‌سابقه شد. این رویکرد چند جانبه یک دستاورد قابل توجه و شایسته تقدیر بود.
با این حال، با پیشرفت همه‌گیری، حس ملی‌گرایی به وجود آمد، روحیه چندجانبه‌گرایی کاهش یافت و تمایل به غصب منابع با اولویت بیشتر شد. این منجر به تأثیر قابل توجهی بر چندین جامعه، به ویژه جوامع در کشورهای در حال توسعه، شد و نابرابری های بهداشت جهانی را برجسته کرد.
بارزترین تظاهر این نابرابری، توزیع نابرابر و گسترش واکسن‌های کووید-19 در سرتاسر جهان بود که کشورهای کم‌درآمد و متوسط آخرین و کمترین دریافت کننده واکسن‌های کووید-19 بودند.
جهان باید از اشتباهات خود در طول همه گیری بیاموزد. WHO با درخواست و محکوم کردن چندین تقویت کننده سعی در جمع آوری و تخصیص دوزهای بیشتری برای جهان توسعه نیافته داشت، اما همه بی فایده بود.
تخصیص عادلانه، تشویق اهدای واکسن، حذف محدودیت‌های صادراتی، و حمایت از تقویت زیرساخت‌های توزیع واکسن، برخی دیگر از اقدامات آزموده‌شده در طول همه‌گیری بود. با این حال، همه آنها نتوانستند تغییر اساسی در وضعیت ایجاد کنند. تلاش‌هایی مانند Covax مفید بودند، اما به شدت ناکافی باقی ماندند.
مقررات بین‌المللی بهداشت کنونی تا کنون با مزیت‌های متمایزی برای غرب مخالف است. بدون شک، این وظیفه همه است که اطلاعات مربوط به عفونت ها را به اشتراک بگذارند. با این حال، توسعه‌یافته و مدبر باید مسئولیت‌هایی را در به اشتراک گذاشتن پاسخ‌های حفاظتی به شیوه‌ای عادلانه در موقعیت‌های بحران به عهده بگیرند.
پیش نویس خط مشی برای آوردن همه کشورهای عضو به میز امضا در زمانی که همه گیری رو به کاهش است، یک گام خوشایند است. نباید اجازه داد فرصت از بین برود. اصل Vasudhaiva Kutumbakam باید اصل راهنما باشد. عبارت Vasudhaiva Kutumbakam از سه کلمه سانسکریت Vasudhaa (زمین/جهان)، iva (مانند) و kutumbakam (خانواده بزرگ / گسترده) تشکیل شده است – به این معنی که همه موجودات زنده روی زمین یک خانواده هستند. آیه در ماها اوپانیشاد (VI.72) ذکر شده است. و بیشتر در هیتوپادشا و دیگر آثار ادبی هند به آن اشاره شده است. همه ملت ها باید اصل حک شده در سالن ورودی پارلمان هند را در روح واقعی آن بپذیرند.