ویراستار عزیز،
این یک بازتاب خوشایند و روشنگرانه در مورد موضوع مهم فزاینده عدم فعالیت اقتصادی برای مردم، کارفرمایان و اقتصاد است. چه باید کرد و چرا؟ موضوع پیچیده است و گسترش دسترسی به توصیه های متخصص بهداشت حرفه ای مورد استقبال قرار می گیرد. برای کسانی که می توانند و می خواهند کار کنند (بسیاری) مشاوره شخصی برای کمک به آنها و کارفرما ضروری است. با این حال، بسیاری با چالش‌های سلامت جسمی و روانی دست و پنجه نرم می‌کنند، و این دسترسی به مداخلات بالینی است که مورد نیاز است، نه تحریم‌های تنبیهی که فقط حضورگرایی را افزایش می‌دهد و قطعاً به بهره‌وری کمک نمی‌کند.
در حالی که مسئولیت‌پذیری کارفرمایان برای مدیریت خطرات سلامتی ناشی از کارشان منطقی است، اما مسئله اعتماد (چه کسی به چه کسی اعتماد می‌کند) و حمایت (کسی که از بهترین افراد برای فرد حمایت می‌کند) تنها زمانی حل می‌شود که رابطه نزدیک‌تری بین متخصصان سلامت وجود داشته باشد. در مراقبت‌های اولیه و محیط‌های شغلی، هم لابی برای کار بهتر، و هم دسترسی بهتر به مراقبت، برای افراد، و فرهنگ‌های محل کار که مشارکت را تشویق می‌کنند، رضایت را ارائه می‌دهند، رفاه را افزایش می‌دهند و بهره‌وری لازم برای پرداخت آن را ارائه می‌دهند.
پاسخ: رامیا متیو: ما نمی‌توانیم پس‌زمینه را نادیده بگیریم زیرا بریتانیا به “ملت بیمارتر” تبدیل می‌شود.