خواب همچنین ممکن است یک عامل خطر قوی قابل تغییر در کاهش حافظه باشد

ویراستار عزیز،

ما با علاقه فراوان مطالعه منتشر شده توسط Jia و همکاران را خواندیم که ارتباط بین سبک زندگی سالم و کاهش حافظه در افراد مسن را بررسی می کند. نویسندگان در این مطالعه طیف وسیعی از عوامل سبک زندگی سالم را مورد بحث قرار دادند که بینشی ارزشمند در مورد اهمیت حفظ یک سبک زندگی سالم برای کاهش زوال شناختی ارائه می‌دهد. ما یافته‌های آن‌ها را تحسین می‌کنیم که نشان می‌دهد یک سبک زندگی سالم سرعت کاهش حافظه را کاهش می‌دهد، حتی در افرادی که از نظر ژنتیکی حساس هستند و دارای انواع APOE ε4 هستند. با توجه به اینکه این عوامل خطر، مداخلاتی قابل تغییر و نسبتاً آسان برای مشاوره دادن به بیماران در سطوح مختلف، اهمیت ویژه‌ای دارد. از طریق پیام های سلامت عمومی و در مراکز مراقبت های اولیه و ثانویه. علاوه بر این، در بیماران مبتلا به انواع APOE ε4، این یافته‌ها ارزشی را نشان می‌دهند که این افراد می‌توانند خطر زوال شناختی خود را نیز اصلاح کنند. بنابراین، توانمندسازی بیماران در مورد اینکه چگونه می توانند خطر زوال شناختی خود را حتی با یک عامل خطر غیر قابل اصلاح کاهش دهند.

با این حال، ما احساس می کنیم که نویسندگان یک حوزه کلیدی از یک سبک زندگی سالم را نادیده گرفته اند که توجه به زوال شناختی مهم است. که خواب و بهداشت خواب بودن. مدتهاست که مشخص شده است که مسائل مربوط به خواب یک عامل خطر همه جانبه برای زوال شناختی و زوال عقل است، همانطور که شو و همکارانش به خوبی بررسی کردند. [1] با توجه به اینکه کمبود خواب و مشکلات خواب نیز با میل غذایی و تنظیم اشتها مرتبط است که ممکن است بر انتخاب غذای سالم تأثیر منفی بگذارد، یک پارامتر سبک زندگی جالب است که باید در نظر گرفت. [2,3] سایر عوامل نیز ممکن است تحت تأثیر کیفیت خواب نامناسب باشند، مانند میل یا انگیزه برای ورزش و مصرف الکل. بنابراین، ما فکر می کنیم که در نظر گرفتن خواب به عنوان یک عامل سبک زندگی حیاتی است، زیرا این یک متغیر مخدوش کننده است که احتمالاً بر سایر عوامل مورد بررسی در این مطالعه تأثیر می گذارد. همچنین باید تاکید کرد که خواب نیز یک عامل خطر قابل اصلاح است که مداخله ای آسان برای توصیه به بیماران با توجه به تاکید بر اهمیت خواب کافی و رعایت بهداشت خواب است.

ارائه شواهدی برای ارتباط با کند کردن زوال شناختی و همچنین ترویج رفتارهای سالم تر مانند کاهش میل به مصرف مواد غذایی پر انرژی و فاقد مواد مغذی ارزشمند خواهد بود.

علاوه بر این، اطلاعات در مورد کیفیت خواب به راحتی از شرکت کنندگان در مطالعه به صورت پرسشنامه در مورد میانگین ساعات خواب در شب، سوالات مربوط به بهداشت خواب و گزارش اختلالات خواب به دست می آید. نویسندگان معایب این سبک از جمع‌آوری داده‌های خودگزارش‌دهی را برجسته می‌کنند، بنابراین اشتباهات اندازه‌گیری باید هنگام گزارش هرگونه ارتباط بین خواب و زوال شناختی، همانطور که قبلاً بحث شد، در نظر گرفته شود.

ما از نویسندگان در نتیجه گیری آنها از عوامل سبک زندگی که در مطالعه آنها گنجانده شده است حمایت می کنیم. ما بر این باوریم که هنگام مشاهده عوامل خطر مرتبط با سبک زندگی و زوال شناختی، خواب یک نکته مهم است. به دست آوردن این اطلاعات بسیار مهم است، به ویژه هنگامی که به نقش خواب به عنوان یک عامل فردی نگاه می کنیم، اما همچنین اگر خواب بر سایر عوامل در این مطالعه تأثیر بگذارد. این نه تنها شواهدی را برای خواب به عنوان یک عامل خطر قابل تغییر در کاهش حافظه ارائه می‌کند، بلکه به روشن شدن تأثیر خواب بر سایر رفتارهای سالم و اینکه آیا تأثیر آنها را ترکیب می‌کند کمک می‌کند. نویسندگان بر نیاز به تحقیقات گسترده‌تر در مورد یک سبک زندگی سالم در مورد زوال شناختی تاکید می‌کنند، و ما معتقدیم که خواب یک عامل اساسی سبک زندگی است که باید در این مطالعات آینده مورد توجه قرار گیرد.

منابع:
1) Xu, W. et al. (2020) “مشکلات خواب و خطر زوال شناختی یا زوال عقل به دلایل مختلف: مرور سیستماتیک و متاآنالیز به روز شده”، مجله مغز و اعصاب، جراحی مغز و اعصاب و روانپزشکی، 91 (3)، صفحات 236-244.

2) گریر، اس ام، گلدشتاین، AN و واکر، MP (2013) “تاثیر محرومیت از خواب بر میل غذا در مغز انسان”، ارتباطات طبیعت، 4، ص. 2259.

3) بنجامینز، جی اس و همکاران. (2021) “تأثیر محرومیت نسبی حاد خواب بر دوست داشتن، انتخاب و مصرف غذاهای پر انرژی و کم انرژی”، کیفیت و اولویت غذا، 88، ص. 104074.