ویراستار عزیز،
ما با علاقه مطالعه مورد-شاهدی اخیرا منتشر شده شما را خواندیم که ارتباط مننژیوم داخل جمجمه ای را با استفاده از کلاس های مختلف پروژستین بررسی می کند. ما در مورد نتیجه گیری مدروکسی پروژسترون (با نام Depo Provera و به اختصار DMPA) نگران هستیم.
این مطالعه نشان‌دهنده رویکردی است که با دقت فکر شده است تا از پایگاه داده بزرگی از تشخیص‌های ترشحات و قرار گرفتن در معرض دارویی مستند استفاده شود. علاوه بر این، نویسندگان نکات مهمی را در رابطه با معقول بودن بیولوژیکی اثر پروژستین های مختلف بر پاتوژنز مننژیوم مطرح می کنند. با توجه به اینکه رشد مننژیوم فاصله ای در دوران بارداری مشاهده شده است و پسرفت در حالت غیر باردار مشاهده می شود، پروژسترون درون زا ممکن است در پیشرفت بیماری نقش داشته باشد. علاوه بر این، ناهمگنی پروژستین‌های مختلف نشان می‌دهد که یک پاسخ متفاوت بر اساس ساختار شیمیایی و میل گیرنده ممکن است توضیح قابل قبولی ارائه دهد.
با این حال، ما قویاً احتیاط را در رابطه با نتیجه‌گیری علیت از یک مطالعه مشاهده‌ای با تعداد کمی از بیماران توصیه می‌کنیم. در این بررسی بزرگ، که بیش از 18000 بیمار مبتلا به مننژیوم داخل جمجمه ای را شناسایی کرد، تنها 9 نفر مدروکسی پروژسترون IM دریافت کرده بودند، در مقابل صدها نفر که سایر اشکال پروژسترون را بدون ارتباط با پیشرفت بیماری دریافت کرده بودند. نتیجه گیری در مورد علت بیماری از مشاهده 9 بیمار نابهنگام است. علاوه بر این، استفاده از چنین زبان قاطعی به طور بالقوه برای توانایی بیماران در دسترسی به پیشگیری از بارداری و ارائه دهندگان برای تجویز مطمئن مضرتر است.
طبق رولاند و همکاران، در محاسبه تعداد مورد نیاز برای آسیب، بیش از 2300 نفر باید از مدروکسی پروژسترون برای یک مورد مرتبط با مننژیوم استفاده کنند. در مقایسه، تخمین زده می شود که این روش پیشگیری از بارداری بیش از 95٪ موثر باشد، که به طور قابل اعتمادی از کاربران در برابر بارداری و خطرات سلامت مرتبط با آن محافظت می کند. نویسندگان به اهمیت شناسایی DMPA به عنوان یک عامل خطر بالقوه برای ایجاد مننژیوم اشاره می‌کنند، زیرا این روشی است که احتمالاً توسط کاربران حاشیه‌ای استفاده می‌شود. با این حال، ما می‌خواهیم با تأکید بر اینکه عوارض و مرگ‌ومیر مرتبط با حاملگی برنامه‌ریزی نشده یا به موقع در فرکانس بسیار بیشتری نسبت به مننژیوم داخل جمجمه‌ای رخ می‌دهد، یک مخالف قوی با این دیدگاه ارائه دهیم. نتیجه‌گیری‌های علّی ارائه‌شده توسط این مطالعه زودرس هستند و به طور بالقوه در دسترس بودن این عامل مهم پیشگیری از بارداری را تهدید می‌کنند.