ویراستار عزیز،
هنگام کار در تمرین عمومی، مهربانی کاملاً اهمیت دارد. این به همان اندازه برای پزشک اهمیت دارد که برای بیمار، و باید این سوال را مطرح کرد که آیا از نظر انسانی می‌توان محبت به بیماران را ادامه داد، در حالی که سیستم اصلاً با پزشکان مهربان نیست. حتی عیسی ما را تشویق کرد که «همدیگر را دوست بدارید، همانطور که خودتان را دوست دارید»، و من فکر می‌کنم این به یک اصل روان‌شناختی اشاره دارد: ما نمی‌توانیم از یک فنجان خالی بریزیم.
روان‌درمانگرها به‌طور سخت و دائمی مدت 50 دقیقه جلسه را اجرا می‌کنند، و این اغلب بر روی «مشتری» پرداخت‌کننده اعمال می‌شود. زمان آن فرا رسیده است که پزشکان عمومی بدون نیاز به توجیه اقدامات خود در هنگام مواجهه با شکایت، به مشاوره های طولانی، صرفاً بر اساس محدودیت زمانی (با فرض اینکه هیچ آسیب واقعی منتج نشده است) پایان دهند.
رفتار توهین‌آمیز با پزشکان عمومی توسط مردمی که بیش از حد حق دارند و پولی پرداخت نمی‌کنند باید متوقف شود.