ویراستار عزیز،
از دست دادن یکی از اعضای خانواده در یک بیمارستان شرکتی تنها به دلیل عدم حضور به موقع توسط پزشک متخصص بسیار مایه تاسف است. یک ICD ساده که تحت بیهوشی موضعی انجام می شود می تواند زندگی گرانبها را نجات دهد. استانداردهای آموزش پزشکی امروزه عمدتاً به دلیل خصوصی سازی موسسات به خطر افتاده است. در دو دهه اخیر دانشکده های پزشکی خصوصی در سراسر کشور رشد کرده اند. بسیاری از سیاستمداران در این دانشکده ها سرمایه گذاری کرده اند و شعار اصلی چنین دانشکده هایی کسب درآمد است زیرا ساختار شهریه های بالا به نوعی کیفیت دانشجویان را به خطر می اندازد و نتیجه آن تولید پزشکانی است که برای مقابله با اورژانس آموزش ندیده و مهارت ارتباطی ضعیفی دارند. ثانیاً بسته شدن پرونده های قصور پزشکی به دلیل ضعف قوانین و خلأهای مختلف بسیار دشوار است. سرعت تأخیر رسیدگی در مجامع مختلف اینجا بر بدبختی قربانی و خانواده می افزاید. اکثر موارد سهل انگاری پزشکی در هند حتی در مالکیت عمومی نیست.
منافع رقابتی: من پرونده بیمار را به طور خاص بررسی کرده ام. همچنین برادر کوچکترم را در سال 2010 در یک بیمارستان شرکتی به دلیل سهل انگاری شدید پزشکی از دست دادم. از آن زمان تاکنون برای عدالت مبارزه کرده ام، اما در عمرم شاهد بسته شدن پرونده های دادگاهم نیستم.