پاسخ: تشخیص زودهنگام سرطان: رویکرد سیستمی برای حمایت از پزشکان در مراقبت های اولیه

ویراستار عزیز

ما از فرصتی برای پاسخ به نامه های اخیر در مورد مقاله تحلیلی خود استقبال می کنیم.[1] ما با نکات اصلی مطرح شده توسط Wulaningsih و Neaves در نامه های خود در مورد مقاله اخیر ما در مورد تشخیص سرطان در مراقبت های اولیه موافق هستیم. با این حال، ما می خواهیم یک سوء تفاهم را روشن کنیم. ما به معنای عملکرد ضعیف پزشکان عمومی نیستیم. در عوض، ما معتقدیم که انتظاراتی که از پزشکان عمومی برای تشخیص سرطان در مراقبت های اولیه وجود دارد، به طور غیرمنطقی بالا است و تصمیمات در مورد ارجاع اغلب باید با اطلاعات ناقص گرفته شود. به همین دلیل است که ما از یک رویکرد سیستمی گسترده‌تر برای دستیابی به تشخیص قابل اعتماد حمایت می‌کنیم، نه اینکه تمام بار تشخیص بیماری با شیوع کم را بر دوش پزشکان عمومی بگذاریم.

Wulaningsih پیشنهاد می‌کند که جمع‌آوری داده‌های بیشتر به عنوان گام اولیه به سمت رویکرد سیستمی ضروری است، و ما موافقیم. تحقیقاتی که مولفه های به هم پیوسته مسیرهای سرطان را در مراقبت های اولیه و ثانویه (مثلاً متخصصان و سازمان های مراقبت های بهداشتی، فناوری، تجهیزات و فرهنگ محل کار) ترسیم می کند، به جای تمرکز صرف بر تأخیرها، سودمند خواهد بود. ما در کار خود این رویکرد را در پیش گرفته ایم. به عنوان مثال، بررسی تأثیر همه‌گیری COVID-19 بر مسیر سرطان کولورکتال در یک مطالعه کیفی از دیدگاه پزشکان و بیماران. [2] این نشان داد که چگونه تغییرات مسیر مانند مشاوره از راه دور و تغییر در سیاست‌های بازدیدکننده بر سفر تشخیصی بیماران تأثیر می‌گذارد. مطالعات دیگر از یک رویکرد سیستمی در مسیرهای پیچیده مراقبت های بهداشتی مانند فرآیندهای ترخیص یا بهبودی پس از جراحی استفاده کرده اند.[3,4]

ما با هر دو نویسنده موافقیم که یک رویکرد سیستمی مترادف با مداخلات تکنولوژیکی یا نوآوری نیست، که ممکن است مشکلات خود را ایجاد کند. در مقاله خود، نمونه‌هایی از مداخلات غیرفناوری ناشی از رویکرد سیستمی خود، مانند ناوبرهای بیمار برای حمایت از بیماران، برای جلوگیری از خطرات مداخلاتی که خطر را بر روی پزشک عمومی متمرکز می‌کنند، ارائه کردیم، مانند شبکه ایمنی.[5–9] نمودار ما به عنوان تصویری در نظر گرفته شده بود از اینکه یک سیستم ارتجاعی چگونه ممکن است به نظر برسد با در نظر گرفتن اینکه تاخیرها اغلب از طریق مشاوره های مکرر ایجاد می شوند. [10]. برخی از این مشاوره های مکرر ممکن است به دلیل ناهماهنگی ارتباط پزشک و بیمار ایجاد شود. [8,11–13]

Neaves تاکید می کند که تشخیص اغلب با در نظر گرفتن تغییرات در تصویر بالینی بیمار و نتایج تحقیقات در طول زمان در حال تکامل است. ما نیز از یک رویکرد چند بعدی حمایت می کنیم که کل زمینه ای را که در آن فرآیندهای تشخیصی رخ می دهد در نظر می گیرد. ترسیم مولفه های به هم پیوسته مسیرهای سرطان در مراقبت های اولیه و ثانویه بسیار مهم است، به جای تمرکز صرف بر تاخیرها یا راه حل های مبتنی بر فناوری. این رویکرد در زمینه های دیگری که تشخیص سریع و دقیق ضروری است، مانند تشخیص سکته مغزی در شرایط اضطراری، استفاده شده است.[14]

با تکیه بر نامه دیکسون، ما موافق هستیم که یک رویکرد سیستمی به فرآیندهای تشخیصی در مراقبت‌های اولیه و ثانویه می‌تواند مزایای گسترده‌ای برای سایر بیماری‌های دشوار تشخیص، مانند آندومتریوز داشته باشد. از آنجایی که بیماران مبتلا به اندومتریوز ممکن است در طول زمان نیاز به ارزیابی مجدد دقیق داشته باشند، ما موافقیم که پشتیبانی‌های ساختاری جایگزین، مانند هشدارهای خودکار در سیستم‌های فناوری اطلاعات عملی عمومی، می‌تواند در تسهیل این فرآیند مفید باشد.

به طور کلی، هدف ما برجسته کردن محدودیت‌های مداخلاتی بود که تمرکز محدودی بر روی یک جنبه از فرآیند تشخیصی (مشاوره) دارند و ارزش یک رویکرد سیستمی برای مدیریت فرآیند تشخیصی را پیشنهاد می‌کردیم. ما از نظرات Wulaningsih، Neaves و Dixon در کمک به ما برای شفاف سازی و تقویت این استدلال ها قدردانی می کنیم. ما مشتاقانه منتظر ادامه گفتگو برای بهبود تشخیص سرطان و سیستم مراقبت های بهداشتی گسترده تر هستیم.

1 بلک GB، Lyratzopoulos G، Vincent CA، و همکاران. تشخیص زودهنگام سرطان: رویکرد سیستمی برای حمایت از پزشکان در مراقبت های اولیه BMJ 2023;380:e071225.
2 Ip A، Black G، Vindrola-Padros C، و همکاران. درک بیماران و متخصصان مراقبت های بهداشتی از تغییرات در ارائه مراقبت های سرطان کولورکتال در طول همه گیری COVID-19 و تأثیر آن بر نابرابری های سلامت. کنترل سرطان 2022؛ 29:10732748221114615.
3 O’Hara JK, Baxter R, Hardicre N. ‘تحویل به بیمار’: تجزیه و تحلیل FRAM از مراقبت های انتقالی با ترکیب دیدگاه های ذینفعان متعدد. Appl Ergon 2020; 85:103060.
4 Sujan M, Bilbro N, Ross A, et al. شکست در نجات پس از جراحی اضطراری: تجزیه و تحلیل FRAM از مدیریت بیمار در حال وخامت. Appl Ergon 2022;98:103608.
5 Black GB، van Os S، Renzi C، و همکاران. چگونه شبکه ایمنی برای علائم سرطان ریه به بیماران کمک می کند تا به طور مناسب مجدداً مشورت کنند؟ یک مطالعه کیفی. BMC Prim Care 2022؛ 23:179.
6 ایوانز جی، مکارتنی جی، بانک هد سی، و همکاران. چگونه پزشکان عمومی و بیماران مسئولیت اقدامات پیگیری شبکه ایمنی سرطان را به اشتراک می گذارند؟ یک مطالعه مصاحبه کیفی از پزشکان عمومی و بیماران در آکسفوردشایر، انگلستان. BMJ Open 2019; 9:e029316.
7 ایوانز جی، زیبلند اس، مک آرتنی جی، و همکاران. درک و عملکرد پزشکان عمومی از شبکه ایمنی برای تظاهرات بالقوه سرطان: یک مطالعه کیفی در مراقبت های اولیه Br J Gen Pract 2018؛ 68:e505-11.
8 آملونگ دی، ویتاکر کی ال، لنارد دی، و همکاران. تأثیر مکالمات پزشک و بیمار بر رفتار بیماران مراجعه کننده به مراقبت های اولیه با علائم جدید یا پایدار: یک مطالعه مشاهده ویدیویی. BMJ Qual Saf 2020؛ 29:198–208.
9 Muliira JK، D’Souza MS. اثربخشی مداخلات ناوبر بیمار بر جذب غربالگری سرطان کولورکتال در مراکز مراقبت اولیه Jpn J Nrs Sci 2016؛ 13:205-19.
10 Mendonca SC، Abel GA، Lyratzopoulos G. مشاوره‌های GP قبل از ارجاع در بیمارانی که متعاقباً با سرطان‌های نادر تشخیص داده شدند: مطالعه داده‌های گزارش‌شده توسط بیمار. Br J Gen Pract 2016؛ 66:e171-81.
11 پیانو ام، بلک جی، آملونگ دی، و همکاران. بررسی نگرش عمومی نسبت به استاندارد جدید تشخیص سریعتر سرطان: مطالعه گروهی متمرکز با عموم بریتانیا Br J Gen Pract 2019؛ 69:e413-21.
12 بلک جی، شرینگهام جی، اسپنسر-هیوز وی، و همکاران. تجارب بیماران از تشخیص سرطان در نتیجه ارائه اورژانس: یک مطالعه کیفی. PLoS One 2015؛ 10:e0135027.
13 Lyratzopoulos G، Vedsted P، Singh H. درک فرصت های از دست رفته برای تشخیص به موقع تر سرطان در بیماران علامت دار پس از ارائه. Br J Cancer 2015؛ 112 Suppl 1: S84-91.
14 Liberman AL، Holl JL، Romo E، و همکاران. ارزیابی ریسک فرآیند تشخیصی سکته حاد با استفاده از حالت‌های شکست، اثرات و تحلیل بحرانی Acad Emerg Med 2023؛ 30:187-95.