ویراستار عزیز
من از بیمارانی که از افسردگی رنج می‌برند و از حملات بالینی افسردگی و اضطراب رنج می‌برند مراقبت کرده‌ام و می‌توانم گزارش دهم که در مصرف داروهای ضد افسردگی مختلف کارایی محدودی یافته‌ام: به طور کلی تغییر در شرایط من موتور بهبود بوده است. من همچنین با ترک داروهای ضد افسردگی بدون کمک پزشکی توانستم خودم را به شدت بیمار کنم، بنابراین از اصل این نامه حمایت می کنم.
شما اشاره می کنید که مشکلات مسکن، کار ناامن و رژیم غذایی نامناسب می تواند به درد روانی افسردگی کمک کند و به وضوح متوجه می شوید که میلیون ها قرصی که داده می شود کمکی به مردمی نمی کند که در تلاش هستند. اگر مصرف قرص ها را متوقف کنید، باید یک پیشنهاد آماده برای جایگزینی آنها داشته باشید، زیرا تغییر ساختاری مورد نیاز حداقل بدون تغییر دولت اتفاق نمی افتد. پیاده‌روی در جنگل یا یک گروه بافتنی ممکن است به برخی کمک کند، اما به ساکنان داخل شهر، افراد مجردی که از انزوای اجتماعی رنج می‌برند یا افرادی که مشغول زندگی و کار هستند، از پزشک عمومی که گروه اجتماعی را پیشنهاد می‌کند بدون کمک به کسی که با آنها تماس بگیرد یا کمک کند، تشکر نمی‌کند. آنها اوقات فراغت لازم برای فعالیت در فضای باز را دارند. دست خالی گذاشتن یک عمل جراحی، با صدایی که از جانب پزشکان عمومی به راحتی در گوش شما زنگ می زند (که دسترسی به آنها نیز بسیار دشوار است) کمکی نخواهد کرد.
اگر بپذیریم که داروهای ضدافسردگی راه حل نیستند، خدمات پزشک عمومی بیش از حد طولانی است و دسترسی به آن مشکل است، پاسخ شما چیست؟ من در تمام عمرم حامی حزب کارگر و همچنین سوسیالیست بوده‌ام و می‌دانم که برخی از کارکنان ارشد پزشکی نیز سوسیال دموکرات‌هایی هستند که می‌خواهند تغییرات واقعی را ببینند، اما اغلب پزشکان (که مشهور هستند دهانشان را با طلا پر کرده‌اند. تصویب NHS) رهبران تغییرات اجتماعی نیستند. اگر می‌خواهید داروی دارویی خود را کنار بگذارید، باید بیشتر از نوشتن نامه انجام دهید.