پاسخ: جان لونر: چرا همه ما باید #سلام_بیماران را بگوییم؟

ویراستار عزیز
مقاله دکتر Launer یک پیام بسیار مهم و به موقع به تمام متخصصان مراقبت های بهداشتی ارسال می کند. قطعاً دوست داشتنی، لبخند زدن و قدردانی از بیماران در مراکز مراقبت های بهداشتی و مردم در هر زمان و هر کجا که با آنها تعامل داریم، مفید است. این باعث می شود بیماران احساس کنند که یک انسان هستند. و شایسته قدردانی است . این موضوع در محیط‌های مراقبت‌های بهداشتی ناآشنا (یعنی بیمارستان‌ها) که بیماران اغلب مضطرب، دلهره و حتی ترسیده‌اند، اهمیت بیشتری دارد. در چنین شرایطی، چهره‌ای خندان، سلامی دوستانه، بسیار اطمینان‌بخش و آرامش‌بخش است.
من یک پزشک عمومی بازنشسته هستم که با شروع همه‌گیری به کار نیمه وقت برگشتم. من یک روز در هفته در مطب “عزیز” خود کار می کنم، جایی که نزدیک به سی سال فوق العاده در آنجا کار کرده ام. هر سه‌شنبه که وارد محل کارم می‌شوم، باید از جلوی اتاق انتظار مملو بگذرم تا به اتاق مشاوره‌ام برسم. بسیاری از بیماران در اتاق انتظار (منتظر ملاقات با متخصصان مختلف سلامت) سالهاست که بیماران من هستند. من در مقابل بیماران نشسته مکث می کنم، لبخند می زنم و به عنوان دوستانم به آنها سلام می کنم. همه آنها در مقابل به من و ما سلام می کنند. یک مکالمه کلی پر از خنده داشته باشید. در هر مناسبتی به بیمارانم/دوستانم می گویم که سه شنبه ها واقعاً روزهای کاری برای من نیستند، روزهایی هستند که از فرصت ارتباط مجدد با بیمارانم (دوستانم) و سلام کردن و پرس و جو کردن آنها لذت می برم. خانوادهی آنها .
من بر این باورم که از اینکه رابطه شگفت انگیزی با بیمارانم داشتم و همچنان از امتیاز خدمت به آنها لذت می برم خوشحالم.
پیام من به همکاران جوان‌ترم، به‌ویژه پزشکان عمومی این است که هر بیماری را که با او در ارتباط هستید به‌عنوان یک «انسان» در نظر بگیرید و نه یک شماره در لیست قرار ملاقات روزانه‌تان. من از شما می خواهم که مهربانی، همدلی، شفقت و انسانیت را به اتاق های مشاوره خود بازگردانید. بیماران ما شایسته شنیدن و رفتار با مهربانی، همدلی، شفقت و بالاتر از همه انسانیت هستند.