ویراستار عزیز،
مقاله Iyer و همکاران. (1) ارزیابی تأثیر قرار دادن صندلی بر رفتار پزشکان به دلیل تلاش‌های آن برای تأثیر مثبت بر آداب معاشرت و بهبود رضایت بیمار، جذاب و قابل ستایش است. این نه تنها برای افزایش درآمد بیمارستان همانطور که توسط نویسندگان پیشنهاد شده است مفید است، بلکه برای تقویت روابط معنادار پزشک و بیمار نیز مهم است. تصمیم پزشکان برای نشستن بر بالین بیمار تحت تأثیر تعداد زیادی از متغیرهای نامرتبط است و به عنوان یک انتخاب فردی در چارچوب ساختارهای اجتماعی-فرهنگی منطقه ای دیده می شود، همانطور که در واکنش های دیگر دریافت شده برای این مقاله برجسته شده است. با این حال، اهمیت مطالعه در نشان دادن این است که معماری انتخاب می‌تواند به عنوان یک استراتژی بی‌هزینه، کم فناوری، کم تلاش و در عین حال بسیار تاثیرگذار برای اصلاح رفتار پزشک عمل کند. در حالی که این استراتژی خاص ممکن است به طور جهانی در محیط های فرهنگی متنوع قابل اجرا نباشد، خوانندگان را وادار می کند تا سایر تلنگرهای کم شدت را در نظر بگیرند که می توانند به همان اندازه یا موثرتر در محیط مربوطه خود ثابت شوند. اندازه اثر بزرگ به طور واضح ثابت می کند که قرار دادن یک صندلی در نزدیکی تخت به طور قابل توجهی بر رفتار پزشکان علیرغم محدودیت های مطالعه، مانند حجم نمونه کوچکتر از برنامه ریزی شده، تأثیر می گذارد.
جنبه های خاصی از مطالعه نیاز به توجه و ملاحظه اندیشمندانه دارد. تفسیر نویسندگان، که ادعا می‌کند، «عدم دسترسی به صندلی برای رفتار محرک ناکافی بود»، با توجه به طراحی مطالعه و صندلی در کمد در بسته در گروه کنترل، عملاً «نامرئی» و همچنین «غیرقابل دسترس» است. این نامرئی بودن و دست نیافتنی بودن، باعث می شود که اساساً بین گروهی با صندلی و گروهی بدون صندلی مقایسه شود! ما معتقدیم که دسترسی به صندلی باید پیش شرط لازم قبل از بررسی سایر متغیرهای مؤثر بر رفتار در نظر گرفته شود.
علاوه بر این، با توجه به اینکه برخی از پزشکان در برخوردهای بالینی متعدد مشاهده شدند، بررسی عوامل مؤثر بر تغییر در رفتار «آنها» (تصمیم برای نشستن یا ننشستن) زمانی که صندلی در نزدیکی تخت در گروه آزمایش قرار می‌گرفت، بصیرتی خواهد بود. حفظ کوری در مشاهدات مکرر رفتار همان پزشک چالش برانگیز است، و ذکر نویسندگان از کاهش استخدام، کنجکاوی را در مورد سناریوهای بالقوه ای که به این کاهش کمک می کنند، افزایش می دهد. در نهایت، در یک زمینه منطقه‌ای و اجتماعی-فرهنگی، رضایت بیمار ممکن است بیشتر به بهبود بالینی بستگی داشته باشد تا رفتار پزشک و لایه‌ای از پیچیدگی را به ارزیابی کلی اضافه کند.
1. Iyer R، Park D، Kim J، Newman C، Young A، Sumarsono A. تأثیر قرار دادن صندلی بر رفتار پزشکان و رضایت بیماران: کارآزمایی فریب تصادفی. BMJ (ویرایش تحقیقات بالینی). 2023;383:e076309.