ویراستار عزیز
در دهه 1970 در دانشکده پزشکی به من آموختند که حدود 50 پیشخدمت در سال هنگام باز کردن بطری‌های شامپاین به خود آسیب می‌رسانند. بسیاری از این افراد صدمات جدی چشمی داشتند. در طول سال‌ها شاهد بوده‌ام که پیشخدمت‌های متعددی بطری‌های شامپاین را باز می‌کردند و به وضوح هیچ ایده‌ای در مورد چگونگی انجام این کار با خیال راحت نداشتند. در دهه 1980 در یک شامپاین به من آموزش دادند و یکی از روش‌های ذکر شده در مقاله BMJ را می‌چشیدند—یعنی، روی بطری را با یک حوله چای می‌پوشانند و آن را باز می‌کردند تا از دیگران فاصله بگیرد. این من را در یک مورد نجات داد که کل گردن بطری منفجر شد. در فرصتی دیگر، هنگام ورود به یک پذیرایی، متوجه ده بطری شامپاین شدم که روی یک میز ایستاده بودند و قفس‌های چوب پنبه‌ای فلزی خود را جدا کرده بودند. من بلافاصله به مدیر از خطراتی که در اتاق بودند اطلاع دادم و قفس ها تعویض شدند. واضح است که نیاز به آموزش صحیح صنعت و مردم در مورد چنین موضوعاتی وجود دارد.
جالب اینجاست که در قرن هفدهم، کارگران شامپاین مجبور بودند برای محافظت از خود در برابر انفجار بطری‌ها، ماسک بزنند. همچنین در مزه شامپاین فوق مطلع شدیم که صاحب یکی از تولیدکنندگان برجسته شامپاین، بطری را در نزدیکی خود باز نمی‌کند. تصادفات زیادی دیده بود قبل از کریسمس و سال نو به خوبی به ما هشدار داده شده است.