ویراستار عزیز،
به عنوان یک تحقیق BMJ که خواستار یک پایه شواهد بهتر برای ارائه آنچه که مراقبت تأیید جنسیتی برای جوانان تراجنسیتی نامیده می‌شود، از عدم دقت در این مقاله ناامید هستم. به جای اینکه جامعه پزشکی همانطور که پیشنهاد می شود “قطبی” شود، منابع و دستورالعمل های ذکر شده (و ذکر نشده) توسط نویسنده نشان می دهد که در واقع یک اتفاق نظر وجود دارد. آن نقل‌قول‌ها و موارد منفرد که در اینجا به‌عنوان استثناهایی که قاعده را ثابت می‌کنند، از نقل‌قول‌های خود یا QIPهای کورنیش هستند و نه منابع اولیه، که به نظر من برای نویسنده‌ای که از اجماع پزشکی به دلیل نداشتن شواهد قوی انتقاد می‌کند، کنجکاو هستند.
ما باید نتیجه‌گیری‌های نویسنده را از سرفصل‌های او استنباط کنیم، که شواهد برای ارائه درمان GnRHa، با نام مستعار «مسدودکننده‌های بلوغ» می‌تواند قوی‌تر باشد. من مطمئن نیستم که موضوع قطبی کننده در اینجا چیست زیرا اکثر سازمان های بزرگ و نهادهای حرفه ای نیز با این موضوع موافق هستند. پس چرا از یک کارآزمایی بزرگ در حال توسعه انتقاد می‌کنیم که ممکن است این ناحیه را به دلیل عدم استفاده از دارونما بدون بازوی درمانی مورد بررسی قرار دهد، با توجه به اینکه معمولاً ارائه نکردن درمانی به یک گروه نمونه غیراخلاقی است؟
در نهایت و مهمتر از همه، در عصر مراقبت بیمار محور، از صدای بیمار برای ایجاد این مقاله کجا استفاده می شود؟ آیا از خود افراد تراجنسیتی می شنویم؟ جایی که 0.3٪ از انتقال خود پشیمان هستند [1] صدای 99.7 درصد دیگر در این قطعه وجود ندارد. دلیل اینکه ما از آنها خبری نداریم این است که این یک مقاله روزنامه نگاری علمی نیست. این مقاله برای پیشبرد دستور کار، یکی از گل آلود کردن آب، بر اعتبار یک مجله پزشکی تکیه دارد.
منابع
1. Jedrzejewski BY و همکاران. پشیمانی پس از جراحی تایید جنسیت – یک رویکرد چند رشته ای برای یک تجربه بیمار چند وجهی. جراحی پلاستیک و ترمیمی. 2023. 23 (1).
پاسخ: نارسایی جنسیتی در جوانان در حال افزایش است – و همینطور اختلاف نظرهای حرفه ای