ویراستار عزیز
تیلور و همکارانش [1] مقاله جالبی در مورد پیش‌آگهی سرطان پستان در مراحل اولیه تشخیص داده شده در انگلستان در سال‌های 1993-2015 منتشر کرده‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند که «پیش‌آگهی برای زنان مبتلا به سرطان تهاجمی اولیه پستان از دهه 1990 به‌طور قابل‌توجهی بهبود یافته است». بدیهی نیست که پیش آگهی به طور قابل ملاحظه ای بهبود یافته است، زیرا به نظر من سوگیری بیش از حد تشخیص (که شامل هر دو سوگیری زمان و طول مدت می شود) به درستی در نظر گرفته نشده است.
نویسندگان از اصطلاح مرگ و میر برای توصیف بقا پس از تشخیص سرطان سینه استفاده می کنند. معمولاً از میزان مرگ و میر در مورد تعداد مرگ و میر در هر 100000 نفر در معرض خطر مرگ استفاده می شود. من در این مقاله هیچ مرجعی به سال‌های مواجهه جمعیت در معرض خطر پیدا نمی‌کنم، بنابراین به نظر می‌رسد که نویسندگان به جای مرگ و میر که معمولاً در اپیدمیولوژی تعریف می‌شود، مرگ و میر (یا بقا) را پس از تشخیص مطالعه می‌کنند. بقا پس از تشخیص، معیار معتبری برای مقایسه درمان‌های سرطان در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده است. با این حال، تغییرات در بقای 5 ساله پس از تشخیص در طول زمان ارتباط کمی با تغییرات مرگ و میر سرطان در هر 100000 در معرض خطر دارد. در عوض، تغییرات در بقای 5 ساله عمدتاً به تغییر الگوهای تشخیص مربوط می شود [2]. تغییر در الگوهای تشخیص سرطان پستان، تشخیص بیش از حد نامیده می شود (به عنوان تشخیص تومورهایی که هرگز در طول زندگی بیمار تبدیل به بیماری بالینی نمی شوند) [3].
سطح تشخیص بیش از حد در هنگام غربالگری سرطان سینه، معمولاً حدود 50 درصد 20 سال پیش بود [3]. تشخیص بیش از حد نه تنها به غربالگری فی نفسه محدود نمی شود، بلکه به معرفی روش های تشخیصی با حساسیت بهبود یافته نیز مربوط می شود، روش هایی که خارج از برنامه های غربالگری عمومی نیز استفاده می شوند. ماموگرافی همچنین بسیاری از کارسینوم های مجاری را در محل (DCIS) که بسیاری فکر می کنند یک ضایعه پیش بدخیم است، شناسایی می کند. اگر درست باشد، این باید منجر به تشخیص سرطان پستان کمتر تهاجمی شود، که هرگز مشاهده نشده است. سطح تشخیص بیش از حد در طول زمان به دلیل معرفی روش های تشخیصی جدید با حساسیت بالاتر در حال افزایش است. [4] و سطح DCIS نیز همینطور است. سرطان سینه مهاجم و DCIS همبستگی مثبت دارند و همبستگی منفی ندارند.
فرض کنید سطح تشخیص بیش از حد در یک دوره زمانی 50 درصد باشد، هیچ بهبودی در درمان سرطان وجود ندارد و بقای 5 ساله برای سرطان پستان در مراحل اولیه در ابتدای دوره 80 درصد بود. سپس تعداد مرگ و میر در میان زنان مبتلا به سرطان سینه از 20 مورد در 100 مورد سرطان پستان به 20 مورد در هر 150 مورد کاهش می یابد – حتی زمانی که هیچ بهبودی در درمان سرطان پستان وجود نداشته باشد، 1/3 کاهش می یابد.
منابع
1. Taylor C, McGale P, Probert J, Broggio J, Charman J, et al. مرگ و میر سرطان پستان در 500000 زن مبتلا به سرطان پستان تهاجمی زودرس در انگلستان، 1993-2015: مطالعه کوهورت مشاهده ای مبتنی بر جمعیت. BMJ 2023; 381 e074684.
2. Welch HG، Schwartz LM، Woloshin S. آیا افزایش نرخ بقای 5 ساله شاهد موفقیت در برابر سرطان است؟ جاما 2000; 283: 2975-8.
3. Zahl PH، Strand BH، Mæhlen J. بروز سرطان پستان در نروژ و سوئد در طول معرفی غربالگری سراسری: مطالعه کوهورت آینده نگر. BMJ 2004; 328: 921-4.
4. Bakker MF، de Lange SV، Pijnappel RM، Mann RM، Peeters PHM، و همکاران. غربالگری MRI تکمیلی برای زنان با بافت سینه بسیار متراکم. NEJM 2019; 381: 2091-102