ویراستار عزیز
همانطور که در کار اخیر Yan-Ping Mao و همکاران گزارش شده است، مایلیم در مورد تفسیر کارآزمایی غیرحقوری و مهمتر از آن، مفاهیم رادیوبیولوژیکی توزیع دوز تشعشع و تأثیر آن بر پیامدهای سرطانی بیمار، نگرانی هایی را مطرح کنیم.[1]
اثربخشی بیولوژیکی پرتودرمانی انتخابی در کنترل بیماری میکرو متاستاتیک منطقه ای با درمان بیماری شدید متفاوت است. رابطه دوز-پاسخ برای بیماری تحت بالینی در واقع خطی است و ناهمگنی بار تومور متاستاتیک مخفی را منعکس می کند.[2,3]. ما قبلاً در کارآزمایی تصادفی‌سازی‌شده بدون حقارت به نگرانی‌های مشابهی پرداخته‌ایم[4,5]. با این حال، این مطالعه، و از جهاتی بدیهی تر، دارای محدودیت مشابه است. مطابق ضمیمه 2 (شکل S3)، دوز تابش شده به ناحیه غدد لنفاوی خلف حلقی داخلی (MRLN) حدود 40Gy در گروه RT صرفه جویی در MRLN و بیش از 54Gy در گروه RT استاندارد است. مفهوم “صرفه جویی” در مطالعه به این معنی نیست که MRLN در معرض تابش صفر قرار گرفته است. در عوض، دوز تشعشع حدود 35 تا 40 گری تقریباً نزدیک به دوز انتخابی برای بسیاری از نقاط بیماری است. علاوه بر منطق فوق الذکر، این مطالعه از یک طرح غیر حقارت با حاشیه 8 درصد برای تشخیص تفاوت در کنترل محلی استفاده کرد. این مطالعه می تواند منجر به رضایت خاطر شود، زیرا هر دو بازو دوز قابل توجهی تابش دریافت کردند و تفاوت در حجم MRLN تابش شده تنها یک تا دو ارتفاع مهره بود. این مطالعه نشان می دهد که محدود کردن دوز پرتو به آناتومی مجاور می تواند منجر به بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی بیمار شود.[6]، اما رابطه علی بین در امان ماندن MRLN از تشعشع و پیامدهای سرطانی معادل ایجاد نمی کند. توجه به این نکته ضروری است که دزیمتری، نه خود کانتور هدف، بر نتایج درمان تأثیر می گذارد.
در نتیجه، ما با این مطالعه موافق هستیم که MRLN را می توان از تعیین هدف در تنظیم درمان انتخابی، کاهش دوز و حجم تشعشع به آناتومی مجاور، و کاهش عواقب پس از درمان در امان ماند. با این حال، این مطالعه تصادفی به تنهایی ممکن است دلیل کافی مبنی بر اینکه در امان ماندن MRLN از تشعشع منجر به پیامدهای انکولوژیکی معادل می شود، نباشد.
1. Mao YP، Wang SX، Gao TS، و همکاران. رادیوتراپی صرفه جویی در ناحیه رتروفارنکس داخلی در مقابل رادیوتراپی استاندارد در بیماران مبتلا به کارسینوم نازوفارنکس: برچسب باز، غیرحقوری، چند مرکزی، تصادفی، کارآزمایی فاز 3. BMJ. 2023;380:e072133.
2. Withers HR، Peters LJ، Taylor J. رابطه دوز-پاسخ برای پرتودرمانی بیماری تحت بالینی. مجله بین المللی پرتو انکولوژی، زیست شناسی، فیزیک. 1995؛ 31 (2): 353-359.
3. Withers HR، Suwinski R. پاسخ دوز تشعشع برای متاستازهای تحت بالینی. مقاله ارائه شده در: سمینارها در انکولوژی پرتوشناسی 1998.
4. Tang LL، Huang CL، Zhang N، و همکاران. پرتودهی انتخابی گردن در مقابل کل گردن در بیماران مبتلا به کارسینوم نازوفارنکس: یک کارآزمایی با برچسب باز، غیرحقوری، چند مرکزی و تصادفی فاز 3. انکولوژی Lancet. 2022.
5. Liu CM، Cheng JY، Lin YH، Chen CS، Wang YM. تابش انتخابی بالای گردن در مقابل تابش کل گردن گردن درگیر نشده در بیماران مبتلا به کارسینوم نازوفارنکس. انکولوژی Lancet. 2022؛ 23 (6): e240.
6. Lin YH، Cheng JY، Huang BS، و همکاران. کاهش قابل‌توجه در دوز شریان مهره‌ای با شدت درمان با پروتون تعدیل‌شده: یک مطالعه آزمایشی برای کارسینوم نازوفارنکس. مجله پزشکی شخصی. 2021؛ 11 (8): 822.