ویراستار عزیز
مقاله تأخیر آمبولانس توسط زینب حسین، دلایل تأخیر، تأثیر آن بر NHS و برخی راه حل های ممکن را به تصویر می کشد (1). با تجربه دست اولی که از برخورد با بیماران در آمبولانس ها و اعضای خدمه آن دارم، به دلیل اینکه بیماران ساعت ها در آمبولانس ها منتظر می مانند، می خواهم چند موضوع گسترده تر را مطرح کنم.
در حالی که بیماران ساعت‌ها در آمبولانس‌ها منتظر می‌مانند، بررسی‌ها و درمان مناسب از جمله مداخلات به موقع برای موارد اضطراری (سکته قلبی، سکته، سپسیس و غیره) ممکن است تا زمانی که تخت نخوابند امکان‌پذیر نباشد. برانکاردهای آمبولانس‌ها سخت، ناخوشایند هستند، فضای کمی برای چرخش بیماران دارند و تشک‌های کاهش فشار ندارند. آنها فقط در یک سایز عرضه می شوند و برای بیماران قد بلند و چاق مناسب نیستند. بیمارانی که ساعت‌ها روی آنها دراز می‌کشند در معرض خطر ابتلا به زخم‌های فشاری، کم‌آبی بدن هستند و ممکن است درد و ناراحتی قابل‌توجهی داشته باشند. گذراندن ساعت ها در یک فضای محدود برای بیماران مبتلا به اختلال شناختی و هذیان که مدیریت آنها می تواند بسیار چالش برانگیز باشد، مناسب نیست. مراقبت شخصی بسیار دشوار است و استفاده از بطری یا روتختی تجاوز به شأن و منزلت بیماران است.
مشکلاتی که خدمه با آن روبرو هستند تا حد زیادی ناگفته است. صرف یک شیفت کامل فقط با یک بیمار باعث ناامیدی و نارضایتی در شغل آنها می شود. آنها دیگر نقش خود را به عنوان یک امدادگر انجام نمی دهند و مراقب هستند، نقش های دیگری مانند بردن بیماران به تحقیقات، تهیه غذا، تغذیه، برقراری ارتباط با خانواده هایشان، گفتگو با بیماران برای همراهی با آنها و غیره بر عهده می گیرند. آنها در معرض خطر بالای ابتلا هستند. عفونت ها زمانی که ساعت ها با بیماران در یک فضای بسیار بسته می گذرانند. اگر بیماران نامرتب یا غیربهداشتی باشند، هیچ تمهیدی برای نظافت آنها وجود ندارد و باید ساعت ها در محیطی ناسالم و بدبو تحمل کنند. خدمه برای به دست آوردن استراحت های بسیار مورد نیاز خود تلاش می کنند باید در محیطی که ایده آل نیست غذا بخورند و بنوشند. با صرف ساعت ها انتظار در روز، آنها غیر فعال و بی مهارت می شوند.
پزشکان و پرستاران متخصص به طور فزاینده ای بیماران را در آمبولانس ارزیابی می کنند تا تحقیقات و مدیریت را تسهیل کنند. بسیاری انتقاد می کنند که ما نمی توانیم ارزیابی دقیقی را در آمبولانس انجام دهیم، با این حال، آمبولانس ها مکان بسیار بهتری برای ارزیابی بیماران هستند تا در راهروها، جایی که آنها یا روی صندلی می نشینند یا روی یک چرخ دستی بدون حریم خصوصی. مزایای ارزیابی بیماران در آمبولانس ها، حفظ حریم خصوصی، فرصتی برای گرفتن شرح حال دست اول و شروع مدیریت بدون تاخیر است.
آمبولانس‌های منتظر موتورهای خود را در حالت بی‌حرکت کار می‌کنند تا تجهیزات را شارژ نگه دارند و آمبولانس را گرم نگه دارند. خدمه، کارکنان بیمارستان و بیماران و دائماً در معرض دود مضر موتورهای دیزل قرار دارند. تخمین زده شده است که هر پاسخ آمبولانس به طور متوسط 31.3 کیلوگرم دی اکسید کربن تولید می کند (2)، اما هنوز ردپای کربن آمبولانس هایی که ساعت ها بیکار مانده اند را نمی دانیم. با وجود اینکه بسیاری از آمبولانس‌های آمبولانس شروع به سرمایه‌گذاری در وسایل نقلیه کم آلاینده کرده‌اند و بیمارستان‌ها نقاط شارژ آمبولانس‌ها را نصب کرده‌اند، ساعت‌ها بیکار بودن تأثیری بر گازهای گلخانه‌ای را از بین نمی‌برد.
آمبولانس‌ها در حال حاضر به عنوان تخت‌های نگهدارنده عمل می‌کنند که برای آن طراحی نشده است و خدمه آمبولانس نقشی را ایفا می‌کنند که نباید باشند. اگر به عدم تعادل بین عرضه و تقاضا برای مراقبت های بهداشتی و اجتماعی رسیدگی نکنیم، ارزیابی و درمان بیماران در آمبولانس ها در آینده به یک هنجار ثابت تبدیل خواهد شد. تا آن زمان، سازمان‌های مراقبت‌های بهداشتی باید تمهیداتی را برای رسیدگی به مشکلاتی که برای بیماران، خدمه آمبولانس، پزشکان و محیط‌زیست ایجاد می‌کند، اتخاذ کنند.
منابع
1. با تأخیر آمبولانس NHS چه اتفاقی می افتد؟ BMJ 2023؛ 380:p142 http://dx.doi.org/10.1136/bmj.p142.
2. محدوده انتشار گازهای گلخانه ای آمبولانس: توصیه هایی برای کاهش زمان در حال کار موتور | مجله تمرین پیراپزشکی