پاسخ: انتظارات واقع بینانه کلید درک مزایای نمرات چند ژنی است

هری گرین 1*، بتان ریمر 1، نائومی کورنیش 1، 2، ساموئل مریل 3، کریسی ترلول 1، سارا بیلی 1

1- دانشگاه اکستر
۲- دانشگاه بریستول
3- دانشگاه منچستر

آدرس مکاتبات: hdgreen@exeter.ac.uk

ویراستار عزیز،

ما مقاله اخیر Sud et را با علاقه خواندیم. al.، که در آن نویسندگان هشدار می دهند که اگر انتظارات بر اساس آن تنظیم نشود، امتیاز خطر ژنتیکی می تواند به جای کمک به پیش بینی بیماری آسیب برساند.

نویسندگان یک روش غربالگری را پیشنهاد می‌کنند که به موجب آن همه یک نمره پلی ژنیک دریافت می‌کنند، و افرادی که در معرض خطر پلی ژنیک بالا هستند یک آزمایش پیگیری دریافت می‌کنند (ماموگرافی برای سرطان سینه، FIT برای سرطان کولورکتال، و PSA برای سرطان پروستات). این استراتژی سرطان های کمتری را نسبت به انجام آزمایش غربالگری اصلی در همه افراد پیدا می کند، بنابراین نویسندگان به درستی در مورد مزایای مورد انتظار نمرات پلی ژنیک احتیاط می کنند. با این حال، استفاده بالینی در آینده از نمرات پلی ژنیک احتمالاً با آن پیشنهاد بسیار متفاوت است. نمرات پلی ژنیک به تنهایی تعیین نمی کند که کدام بیماران تست غربالگری را ارائه می دهند، بلکه با توجه به نتیجه آزمایش و عوامل خطر قابل تغییر، همانطور که نویسندگان در افزودن یک امتیاز پلی ژنیک CVD به امتیاز QRisk بحث می کنند، در نظر گرفته می شود.

نگرانی در مورد توانایی نمرات چند ژنی برای پیش بینی بیماری شدید معتبر است، اما شواهد اخیر نشان می دهد که نمرات چند ژنی مرگ و میر را با دقت بیشتری پیش بینی می کند. یک امتیاز پلی ژنیک سرطان پروستات، سرطان کشنده پروستات را در مردان با تست PSA پایین پیش‌بینی می‌کند. تحقیقات بیشتری برای تعیین ارتباط بین نمرات پلی ژنیک و شدت بیماری‌های دیگر مورد نیاز است.

مقرون به صرفه بودن امتیازهای چند ژنی باید این واقعیت را در نظر بگیرد که ژنوتیپ آرایه ای فقط یک بار انجام می شود و اطلاعاتی در مورد خطر ابتلا به بیماری های متعدد ارائه می دهد. مطالعات مربوط به مقرون به صرفه بودن امتیازهای چند ژنی اغلب بر روی یک بیماری در یک زمان تمرکز می کنند. در یک محیط واقعی، ژنوتیپ از قبل انجام شده است (طبق برنامه بلندمدت NHS)، و نتایج به پیش بینی های متعدد بیماری کمک می کند، بنابراین اثربخشی هزینه را بهبود می بخشد.

تلاش برای مقابله با عوامل خطر محیطی قابل تغییر و قابل توجه برای کاهش بار بیماری بسیار مهم است. عوامل خطر قابل اصلاح به احتمال زیاد در کنار ژنتیک و سایر عوامل بالینی در آینده پزشکی شخصی قرار می گیرند. شواهدی در دیابت نوع 22 و سرطان (کولورکتال، پروستات، پستان و تیروئید)3 وجود دارد که نمرات پلی ژنیک با عوامل خطر قابل تعدیل ترکیب می‌شوند تا پیش‌بینی‌ها را در مقایسه با استفاده از نمرات پلی ژنیک یا عوامل خطر قابل اصلاح به تنهایی افزایش دهند. تحقیقات اخیر در ترومبوآمبولی وریدی نشان می‌دهد که افراد دارای امتیاز پلی ژنی بالا می‌توانند از هدف‌گیری تهاجمی‌تر عوامل خطر قابل اصلاح بهره ببرند.

آینده پزشکی پیش‌بینی‌کننده نه در پایه‌گذاری گام‌های بعدی از آخرین آزمایش، بلکه در نظر گرفتن آنچه که ترکیب همه داده‌های موجود در مورد آینده احتمالی بیمار به ما می‌گوید، و برای بسیاری از بیماری‌ها، ژنتیک بخش مهمی از آن است.

منابع

1. Ma, C. et al. افزودن یک امتیاز خطر ژنتیکی برای شناسایی مردان با سطح آنتی ژن اختصاصی پروستات پایین در میانسالی در معرض خطر ابتلا به سرطان پروستات کشنده. European Urology Open Science vol. 50 27–30 پیش چاپ در https://doi.org/10.1016/j.euros.2023.01.012 (2023).

2. ون دام، اس و همکاران. ضرورت گنجاندن عوامل خطر غیر ژنتیکی در مدل‌های امتیاز ریسک چند ژنی. Sci Rep 13, 1351 (2023).

3. کاچوری، ال و همکاران. تجزیه و تحلیل پان سرطان نشان می دهد که ادغام امتیازهای خطر چند ژنی با عوامل خطر قابل اصلاح، پیش بینی خطر را بهبود می بخشد. Nat Commun 11، (2020).

4. Chong, M. & Paré, G. شناسایی افراد در معرض خطر شدید ترومبوآمبولی وریدی با استفاده از امتیازهای خطر چند ژنی. پیش چاپ ژنتیک طبیعت در https://doi.org/10.1038/s41588-023-01330-0 (2023).