سردبیر محترم، عنوان “برای بهبود مراقبت های بهداشتی روانی، ابتدا نیاز به ایجاد احترام برای روانپزشکی داریم” که توسط واترز برای نشان دادن تصدی ریاست کالج سلطنتی روانپزشکان توسط اسمیت انتخاب شد، شایسته اظهار نظر بود.(1)
مطمئناً ایجاد احترام یک پیش نیاز به نظر می رسد زیرا روانپزشکی برای مدت طولانی با دارویی شدن زندگی در یک شیب بسیار لغزنده بوده است. (2) با این حال، این موضوع در پیام های کلیدی اسمیت وجود ندارد. در مقابل، او ادعا کرد که “کمبود بودجه مزمن مراقبت های بهداشت روانی باید فوراً برطرف شود” در حالی که: الف) در سال 2020/21، CCG های محلی 12.1 میلیارد پوند را برای خدمات بهداشت روان، ناتوانی های یادگیری و زوال عقل در انگلستان (14.8٪ از کل بودجه) هزینه کردند. به CCGs برای خدمات بهداشتی اختصاص داده شده است) و NHS انگلستان 2.2 میلیارد پوند بیشتر برای راه اندازی تخصصی خدمات بهداشت روان هزینه کردند؛ (https://commonslibrary.parliament.uk/research-briefings/sn06988/) ب) بحران اجتماعی فزاینده ایجاب می کند رفاه اجتماعی بهتر از آنجایی که آموزش، مسکن و اشتغال ضعیف باعث سلامت روانی ضعیف می شود. (3-5)
علاوه بر این، در همان شماره، گزارش واترز از فراخوان اسمیت برای یک کمپین اطلاع رسانی عمومی در مورد عواقب سیگار کشیدن حشیش برای نوجوانان بریتانیایی نیز مورد تردید قرار گرفت. (6) اسمیت اظهار داشت: «ممنوع کردن سودمند نخواهد بود زیرا ممنوعیت واقعاً کارساز نیست. . اما آموزش واقعا مهم است.» به عنوان طرفدار سیاستگذاری مبتنی بر شواهد، خاطرنشان می‌کنم که این ایدئولوژی است، نه شواهد: ممنوعیت‌های جزئی می‌توانند مزایای سلامت عمومی قابل توجهی را با هزینه‌های اجتماعی قابل قبول، در غیاب اجرای اساسی ایجاد کنند.(7). به طور مشابه، آموزش باید مبتنی بر شواهد باشد، این مورد ادعای او نیست: «در واقع برخی از شاهدانه ها شاهدانه خوبی هستند. موادی که محتوای کانابیدیول بالایی دارند می توانند برای سلامت روان مفید باشند. این شبیه به تکنیک “پا در درب” است، یک استراتژی متقاعدسازی که در بازاریابی برای ارتقای فروش استفاده می شود. اتفاقاً متذکر می شوم که انجمن ملی تفنگ نیز ادعا می کند که محدودیت ها کارساز نیست و برنامه های آموزشی جوانان برای سلاح گرم و ایمنی را تأمین مالی می کند. (https://www.friendsofnra.org/grants/programs/)
منابع
1 واترز الف. برای بهبود مراقبت های بهداشت روانی، ابتدا باید برای روانپزشکی احترام قائل شویم. BMJ. 2023؛ 380: p381. doi: 10.1136/bmj.p381.
2 Braillon A، Lexchin J، Blumsohn A، Hengartner MP. “داروسازی” زندگی. BMJ. 2019؛ 365: l1972. منتشر شده در 8 مه 2019. doi:10.1136/bmj.l1972
3 Smith NR، Marshall L، Albakri M، Smuk M، Hagell A، Stansfeld S. مشکلات سلامت روانی نوجوانان و پیشرفت تحصیلی: یافته های مطالعه طولی خانوار بریتانیا. BMJ Open. 2021؛ 11 (7): e046792. منتشر شده در 25 ژوئیه 2021. doi:10.1136/bmjopen-2020-046792
4 Saul H، Gursul D، Hoskin L، Buckman J. بیکاری و مسکن ناامن با درمان کمتر موفق افسردگی مرتبط است. BMJ. 2022؛ 378: o2182. منتشر شده در 16 سپتامبر 2022. doi:10.1136/bmj.o2182
5 Marmot M. بحران سلامت یک بحران اجتماعی است. BMJ. 2019؛ 365: l2278. منتشر شده در 24 مه 2019. doi:10.1136/bmj.l2278
6 Waters A. رئیس جمهور منتخب هشدار می دهد که مصرف حشیش توسط نوجوانان بریتانیا یک بمب ساعتی است. BMJ. 2023؛ 380: p407. منتشر شده در 22 فوریه 2023. doi:10.1136/bmj.p407
7 Hall W. درس های سیاست ممنوعیت ملی الکل در ایالات متحده، 1920-1933 چیست؟ اعتیاد. 2010؛ 105 (7): 1164-1173. doi:10.1111/j.1360-0443.2010.02926.x
.