ویراستار عزیز،
من یک محقق زن از چین هستم، می خواهم چیزی در مورد مشارکت خود در بررسی مقالات پزشکی بگویم، اگرچه در واقع خیلی درگیر آن نیستم.
من تجربه تحقیقات پزشکی خود را در سال 2007، زمانی که 27 ساله بودم، آغاز کردم. تقریباً در 10 سال اول، تصوری نداشتم که بتوانم داور نسخه پزشکی باشم. البته من صلاحیت داوری را نداشتم، با این حال، حداقل باید می دانستم که می توانم باشم. تنها چیزی که در آن زمان می دانستم این بود که تحقیقاتم را انجام می دادم، مقاله ام را تمام می کردم، مقاله ام را مشترک می کردم، منتظر اطلاعات بیشتر بودم و رد شدم. من خیلی سخت کار کردم، اما نکات ارزشمندی در آن وجود داشت.
گاهی اوقات مقاله من پذیرفته می شد و منتشر می شد، و من متوجه شدم که می توانم گهگاهی داور نیز باشم. در ایمیل من چند دعوت نامه از مجلاتی بود که هرگز نشنیده بودم. سعی کردم برخی از مقالات را مرور کنم، اما متوجه شدم که بسیار وقت گیر است. برخی از مقالات، که کاملاً شیک به نظر می رسیدند، ارتباط چندانی با عملکرد بالینی ما نداشتند. در حالی که با تجربه داور بودن اشتباه گرفته بودم، نوزادانم وارد زندگی من شدند. و به عنوان یک مادر، من کاملاً مشغول مراقبت از نوزاد بودم.
الان پسرهای من دانش آموز هستند و من وقت بیشتری برای بررسی بسیاری از مشکلات، به خصوص مطالب علمی دارم. اما احساس می کنم اعتماد به نفس ندارم. از یک طرف، من دریافتم که تحقیقات بسیار ارزشمندی منتشر شده است، از طرف دیگر من مطمئن نیستم که تحقیقات علمی معناداری انجام دهم. با چنین روحیه ای جرات نمی کنم منتقد باشم. من نمی خواهم وقتم را تلف کنم، زیرا نیمی از عمرم از بین رفته است و مشتاقانه وقتم را گرامی می دارم. و من به توانایی خود در بررسی صحیح مقالات اعتقاد ندارم.
شاید وضعیت من کم و بیش مشابه سایر محققین پزشکی زن در سراسر جهان باشد. و حصول اطمینان از اینکه زنان و محققان بیشتری از کشورهای با درآمد متوسط بالا و کشورهای کم درآمد درگیر این بررسی هستند ممکن است بسیار دشوار باشد. من نسبت به آن بدبین هستم، اگرچه می‌دانم که نظر زنان در مورد اکثر تحقیقات ممکن است کاملاً با داوران مرد متفاوت باشد.