ویراستار عزیز
یک دلیل بسیار ساده وجود دارد که چرا کلیسای کاتولیک یا اسقف رم از کمپوست کردن مردگان حمایت نمی کنند. بسیار جدید است و جامعه سازگار نشده است. شهر رم (و شهر واتیکان به عنوان یک ایالت مشتق شده) از حدود 450 قبل از میلاد دفن مردگان در داخل دیوارهای شهر ممنوع بوده است. درمان مردگان در مسیحیت کاتولیک و ارتدکس بسیار مهم بوده و هست. دفن میت یکی از هفت رحمت بدنی است و دعا برای میت جزء یکی از هفت رحمت معنوی است. جامعه مدرن انگلوفون البته اکنون از این چیزها بی اطلاع است.
نکته الهیاتی که زیربنای تدفین در مقابل کمپوست کردن یا سوزاندن انسان است، اعتقاد به رستاخیز در آخرین داوری است. سوزاندن بدن توسط کاتولیک های قدیمی پذیرفته نمی شود مگر در زمان طاعون یا سایر موقعیت هایی که نیاز به دفع سریع بدن دارند. حتی کلیسای «مدرن شده» هنوز هم پراکندگی خاکستر یا نگهداری آن در خانه (باید در زمین مقدس دفن شود) یا ساختن آنها به جواهرات، هنر یا سایر اشیاء را ممنوع می کند. هم برای حفظ یکپارچگی خاکستر (به شیوه ای از صحبت کردن) و هم برای جلوگیری از هتک حرمت تصادفی یا عمدی، یا کنجکاوی/بت پرستی بیمارگونه. دلیل دیگر این است که اجساد باید به گونهای اداره شوند که زندهها بتوانند پس از دفن برای متوفی دعا کنند. به همین دلیل است که بقایای بقایا باید در حیاط کلیساها، قبرستان ها یا سایر مکان های مقدس دفن شوند.
این موضوع که چه اتفاقی برای «کمپوست» میافتد همچنان یک موضوع است. کمپوست کردن چیزی است که در پوستهای سبزیجات اتفاق میافتد و به راحتی میتوان آن را با سایر زیستتودهها تقسیم، مخلوط یا ادغام کرد و بنابراین فاقد «شأن» است. باید آبرومند باشد و باید آن را با وقار دید. بر خلاف سوزاندن سوزاندن، مواد بسیار بیشتری برای مکان یابی وجود دارد. کلیسای انگلستان در حال بحث در مورد این موضوع است، اما از بین تمام اشکال مسیحیت، کلیسای کاتولیک یکی از آخرین کسانی است که حرکت می کند، نه اولین.
پاسخ: چرا ای کاش پاپ را کمپوست می کردند