پاسخ: هلن سالزبری: معیارهای معیار و دستورالعمل های غیر واقعی

ویراستار عزیز

هلن سالزبری می نویسد: ای کاش با همکارانم در اتاقی نشسته بودم و می توانستم بفهمم که آیا در پاسخ خود تنها هستم یا خیر. همانطور که هست، مطمئن نیستم که آیا – یا چگونه – عملم را تغییر خواهم داد.

روشی برای غلبه بر چنین عدم ارتباط بین دستورالعمل ها و عملکرد بالینی که توسط هلن سالزبری توصیف شده است، اخیراً توسط گروه راه اندازی بالینی South Tyneside (بخشی از هیئت مراقبت یکپارچه شمال شرق شمال کامبریا) به صورت آزمایشی اجرا شده است. CCG همیشه از توسعه حرفه ای پزشکان عمومی خود در قالب آموزش گروهی بزرگ به سبک سخنرانی حمایت کرده است. طی 18 ماه گذشته، ساوت تاین‌ساید رویکرد جدیدی را برای ایجاد ارتباط بیشتر بین جلسات آموزشی و قابلیت انتقال آن به عمل بالینی به‌کار گرفته است. یادگیری گروهی تعاملی به عنوان ترویج این ارتباط شناخته می شود زیرا به متخصصان سلامت اجازه می دهد از تجربیات یکدیگر بیاموزند و از استراتژی هایی پشتیبانی می کند که به موجب آن دانش جدید می تواند در عمل پیاده سازی شود (Kjaer et al 2015). همچنین مشخص شده است که استرس و انزوای حرفه ای را کاهش می دهد و روحیه را بهبود می بخشد (داولینگ و همکاران 2019). برای این منظور، ساوت تاین‌ساید متعهد شد که مدل گروه کوچک آموزش حرفه‌ای تعاملی را که طی 30 سال اجرا توسط موسسه خیریه سلامت پگاسوس در کرایست‌چرچ، نیوزلند توسعه و اصلاح شده است، آزمایش کند (به https://www.pegasus.health.nz مراجعه کنید). /برنامه-گروه-کوچک-پگاسوس/)

مدل گروه کوچک پگاسوس در مورد گردآوری گروه‌های کوچکی از پزشکان مراقبت‌های اولیه است تا از بهترین شواهد در مورد چالش‌های فعلی و نوظهور در عمل استفاده کنند و درباره نحوه برخورد با آنها بحث کنند. فرضیه مدل این است که پزشکان اگر شواهد، بازخورد مستقل و فرصتی برای بحث با همتایان به آنها داده شود، به طور منطقی تمرین خواهند کرد. یک همتای آموزش دیده بحث و گفتگو را با محتوای پیشینه ای که توسط تیم کیفیت و آموزش بالینی پگاسوس (CQE) تحقیق و توسعه یافته است، تسهیل می کند. محتوا با کاوش و بررسی ادبیات اولیه که دستورالعمل ها بر اساس آن است و به دنبال ورودی خارجی از متخصصان بالینی مربوطه توسعه می یابد. این مدل از تغییر رفتاری که منجر به بهبود کیفیت بالینی می‌شود، تشویق به تبادل تجربیات بین همتایان حرفه‌ای “دانش درون اتاق” و بهترین استفاده از منابع محدود موجود پشتیبانی می‌کند. محتوا با داده های بومی سازی شده در منطقه پشتیبانی می شود. این برنامه بهترین عملکرد را ترویج می کند، از یک رویکرد چند رشته ای برای مراقبت از بیمار پشتیبانی می کند، مستقل از نفوذ تجاری است، و بر عدالت متمرکز است. در ابتدا برای گروه‌های حضوری توسعه داده شد، همه‌گیری COVID-19 شاهد تکامل این برنامه بود تا کاملاً آنلاین اجرا شود و در عین حال ماهیت تعاملی خود را حفظ کرد (Bidwell et al 2022).

خلبان South Tyneside به خوبی در میان پزشکان عمومی پشتیبانی شده است، ما قابلیت انتقال رویکرد Pegasus NZ به محیط بریتانیا را ایجاد کرده‌ایم در حال حاضر در حال بررسی یک پایلوت فاز سوم هستیم. ارزیابی اولین مراحل آزمایشی در حال انجام است، همانطور که ما به سمت فاز 3 برنامه ریزی می کنیم. نتایج اولیه امیدوارکننده بوده است، با حضور مداوم و رو به رشد، بازخورد استثنایی شرکت کنندگان (97٪ امتیاز خوب یا عالی)، و برخی شواهد اولیه از تاثیر (کاهش جزئی) در نرخ پلی داروسازی در 85 سال به بالا، منطقه مورد توجه برای بهینه سازی موضوع درمان).

منابع

Bidwell, S., Kennedy L, Burke M, Collier L, Hudson B. 2022. ادامه پیشرفت حرفه ای در دوران COVID-19: تکامل مدل گروه کوچک سلامت Pegasus. مجله مراقبت های بهداشتی اولیه 14(3): 268-272. https://doi.org/10.1071/HC21145.

Dowling S، Last J، Finnegan H، Daly P، Bourke J، Hanrahan C، Harrold P، McCombe G، Cullen W. تأثیر مشارکت در آموزش مداوم پزشکی، یادگیری گروهی کوچک (CME-SGL) بر استرس، روحیه و حرفه ای جداسازی پزشکان عمومی روستایی: یک مطالعه کیفی در ایرلند BJGP باز 29 اکتبر 2019؛ 3(4):bjgpopen19X101673.

Kjaer NK، Halling A، Pedersen LB. ترجیحات پزشکان عمومی برای توسعه حرفه ای مستمر آینده: شواهدی از یک آزمایش انتخاب گسسته دانمارکی Educ Prim Care. 2015 ژانویه؛ 26 (1): 4-10.