ویراستار عزیز،
در استفاده از عبارت آرامشبخش «تصمیمگیری مشترک»، نباید از این واقعیت غافل شویم که تصمیم در این زمینه بر سر توصیه به مصرف طولانیمدت دارو به افراد بدون علامت است، به امید پیشگیری از چیزی که ممکن است هرگز اتفاق نیفتد. .
صرفاً مطرح کردن این موضوع به معنای تمایل به درمان استاتین است. بنابراین، افراد سالم (به غیر از داشتن عوامل خطر) ممکن است به بیمار تبدیل شوند. آیا باید مردم را در این دوراهی قرار دهیم؟
از آنجایی که بسیاری از پزشکان خود درک ضعیفی از آمار دارند [1]و بسیاری از افراد ممکن است این مفاهیم را نیز درک نکنند، چگونه می توان انتظار داشت که در این مورد آگاهانه تصمیم بگیرند؟
فرض کنید شخصی که از این همه علم گیج شده بود، میگفت: «اوه عزیز، من واقعاً نمیدانم. اما اگر شما جای من بودید، چه کار می کردید، دکتر؟
من می دانم که پاسخ من چه خواهد بود.
ارادتمند شما،
گابریل سیموندز
[1] https://doi.org/10.1136/bmj.g5619
پاسخ: استاتین ها، خطر، و مراقبت شخصی