ویراستار عزیز،
نگرانی BMA در مورد فرآیند جدید گواهی مرگ نباید به حجم کار و منابع GP محدود شود. قابل درک است که انگیزه این قانون از کجا می آید، اما مانند هر تغییری، خطرات و همچنین منافعی نیز وجود خواهد داشت.
مرگ (و مالیات) ممکن است قطعی باشد، اما وضعیت پایه پزشکی عدم قطعیت است (1). در دنیایی که اعتماد به پزشکان رو به کاهش است (سیستم جدید به صراحت برای افزودن «بررسی دقیق» (2) در نظر گرفته شده است)، حل این عدم قطعیت معمولاً شامل آزمایش‌های آزمایشگاهی و توهم اطمینان آنها است (3). یک پزشک دلسوز باید مزایا، بارها و خطرات آزمایش را در فرد در حال مرگ بسنجید (4) و بین اطمینان و عزت معاوضه هایی وجود دارد. در مراقبت های اولیه – به ویژه در افراد ضعیف و مسن در خانه های سالمندان – تشخیص در هنگام مرگ یک تعادل احتمالی است که علائم و نشانه های مبهم را در برابر پیچیدگی پلی داروسازی و چند بیماری سنجیده است.
در حال حاضر یک پزشک باید این تعادل عدم اطمینان را برای بیمار، خویشاوندان و خود آنها توجیه کند. این قانون یک بازیگر دیگر را اضافه می کند. از چند مورد غم انگیز اما مهم سود خواهد برد.
اما هزینه های خود را خواهد داشت: افزایش عمومی آزمایش در افراد در حال مرگ.
1) Gawande، Atul. (2002) عوارض: یادداشت های یک جراح در مورد یک علم ناقص. نیویورک: پیکادر.
2) https://www.gov.uk/government/publications/changes-to-the-death-certific… (دسترسی در 1/1/24)
3) ریفکین، اریک و بوور، ادوارد. (2007). توهم اطمینان: فواید و خطرات سلامتی 10.1007/978-0-387-48572-0.
4) GMC، (2010، به روز رسانی 2022)، درمان و مراقبت تا پایان عمر: تمرین خوب در تصمیم گیری.