افزایش ارجاعات سرطان به پزشک عمومی منعکس کننده خط مشی سلامتی موفق است، نه پزشکی بیش از حد تصادفی

ویراستار عزیز،

متیو درست است که مشکل پزشکی بیش از حد و نیاز به یک پاسخ سیاست منسجم را برای متعادل کردن فشارهای زیادی که منجر به داروی بیش از حد می شود، مطرح می کند. اما مثال ذکر شده در مورد افزایش ارجاع دو هفته ای انتظار برای مشکوک به سرطان مناسب نیست.

همانطور که متیو اشاره می کند، حجم ارجاعات دو هفته ای انتظار به طور قابل توجهی در سال های اخیر افزایش یافته است، (1) اما این نتیجه یک سیاست عمدی و مناسب بر کنار گذاشتن سرطان در بیماران علامت دار، حتی در سطوح نسبتاً کم خطر بوده است. در همان دوره ای که ارجاعات انتظار دو هفته ای دو برابر شد، نتایج سرطان به طور قابل توجهی بهبود یافته است و بیماران کمتری از طریق ارائه های اورژانسی تشخیص داده می شوند (2) و بیماران بیشتری با تشخیص بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده می شوند. به تظاهرات احتمالی سرطان، با بیمارانی که در تمرین‌هایی شرکت می‌کنند که از مسیرهای انتظار دو هفته‌ای استفاده می‌کنند و راحت‌تر از نتایج بهبود یافته بهره می‌برند. (4،5)

متیو خاطرنشان می کند که نرخ تبدیل کاهش یافته است، اما این پیامد اجتناب ناپذیر و مورد انتظار پاسخ پزشکان عمومی به راهنمایی با اتخاذ آستانه ارجاع پایین تر برای سرطان مشکوک است. از طریق دلسرد کردن ارجاعات برای تظاهرات کمتر واضح سرطان حاصل می شود و پیامدهای نامطلوبی برای مرحله بیماری در تشخیص و بقا دارد. در 7 درصد، نرخ تبدیل سرطان برای مسیرهای انتظار دو هفته‌ای انگلستان بسیار بیشتر از آستانه خطر 3 درصدی NICE است.

همانطور که متیو نشان می دهد، اطمینان از اینکه منابع پزشکی واقعاً به نفع بیماران است، یک اولویت فوری برای خدمات بهداشتی در سراسر جهان است، از جمله در تشخیص و درمان سرطان. اما افزایش عمدی و موفقیت آمیز بریتانیا در ارجاع فوری سرطان، مزایای قابل توجهی را برای بیماران به ارمغان آورده است و صرفاً نشانه ای از پزشکی بیش از حد ناکارآمد نیست.

(1) توماس راند، مارک اشورث، ولین لاسپرانس و هنریک مولر. تشخیص سرطان از طریق ارجاع فوری مراقبت های اولیه و ارتباط با ویژگی های عمل: یک مطالعه مقطعی گذشته نگر در انگلستان از 2009/2010 تا 2018/2019. مجله British Journal of General Practice 2021; 71 (712): e826-e835. DOI: https://doi.org/10.3399/BJGP.2020.1030
(2) خدمات ملی ثبت و تجزیه و تحلیل سرطان. مسیرهای تشخیص http://www.ncin.org.uk/publications/routes_to_diagnosis
(3) گرت یاکوباکی. بقای سرطان در انگلستان: نرخ ها بهبود می یابد و تغییرات کاهش می یابد. BMJ 2019; 365 doi: https://doi.org/10.1136/bmj.l1532
(4) هنریک مولر، کارولین گیلدیا، دیوید میکان، گرگ روبین، توماس راند، پیتر ودستد. استفاده از مسیر ارجاع فوری انگلیسی برای سرطان مشکوک و مرگ و میر در بیماران مبتلا به سرطان: مطالعه کوهورت. BMJ 2015; 351 doi: https://doi.org/10.1136/bmj.h5102
(5) توماس راند، کارولین گیلدیا، مارک اشورث و هنریک مولر. ارتباط بین استفاده از ارجاع فوری مشکوک به سرطان و مرگ و میر و مرحله تشخیص: یک مطالعه کوهورت ملی 5 ساله. مجله British Journal of General Practice 2020; 70 (695): e389-e398. DOI: https://doi.org/10.3399/bjgp20X709433
(6) دستورالعمل NICE [NG12] سرطان مشکوک: شناخت و ارجاع https://www.nice.org.uk/guidance/ng12