ویراستار عزیز
من به تازگی مقاله شما را در BMJ این هفته با علاقه فراوان خواندم. به نظر می رسد که نسل فعلی پزشکان عمومی کار پاره وقت را انتخاب می کنند که در زمان من غیرعادی ترین کار محسوب می شد. من از سال 1976 تا 2012 در مطب عمومی تمام وقت بودم که به عنوان یک پزشک بازنشسته شدم، اگرچه به عنوان مدیر پزشکی NHS تا زمان بازنشستگی در سال 2015 به کار ادامه دادم. با این حال، در سال 2020 تصمیم گرفتم به پزشک عمومی بازگردم زیرا به طور فزاینده ای در مورد منفی نگران بودم. در رسانه ها در مورد تخصص من اظهار نظر می کنم و پس از بازآموزی، اکنون دو روز در هفته به عنوان نماینده کار می کنم تا از تمرینات حمایت کنم.
در طول سه سال گذشته، من از بسیاری از شیوه‌ها حمایت کرده‌ام و به‌عنوان یک جایگاه، توانسته‌ام رویه عمومی فعلی را رعایت کنم. در حال حاضر روحیه بسیار پایینی در این حرفه وجود دارد و این احساس عمومی وجود دارد که NHS “شکسته” است. من دقیقاً مطمئن نیستم که چگونه این تعریف شده است، اما تصور این است که کار نمی کند. با این حال، به علاوه ca تغییر. صحبت هایی که من با بسیاری از پزشکان جوان داشته ام، همان صحبت هایی است که با همکارانم در طول زندگی حرفه ای ام داشته ام. نارضایتی از NHS چیز جدیدی نیست. چیزی که جدید است کاهش تعداد پزشکان عمومی معادل کل زمان و کاهش نیروی کار است. این با کمبود بودجه مزمن و افزایش غیر پزشکان در نیروی کار همراه است. من پرستاران یا پرستاران شاغل را در این مورد لحاظ نمی‌کنم، زیرا آنها در طول 50 سال گذشته بخشی از عملکرد عمومی NHS بوده‌اند.
انگیزه من برای بازگشت به تمرین حمایت از همکاران به عنوان یک پزشک و ادامه استفاده از مهارت هایم بود. این از نظر احساسی و حرفه ای برای من بسیار مفید بوده است.
من نمی دانم که آیا شما علاقه مند هستید که این جنبه از تمرین عمومی را برای مقاله بیشتر در BMJ بررسی کنید. پزشکان بازنشسته ای که به طبابت بازگشته اند؟ مطمئن نیستم که افراد دیگری وجود دارند یا خیر، اگرچه تصور می‌کنم اگر دیدگاهی در سطح کشور در نظر گرفته شود، منحصر به فرد نیستم.
دکتر اریک ساندرسون
کارشناسی ارشد، MBChB، DRCOG، FRCGP، DFFP