ویراستار عزیز،
زندان ها حاوی آسیب شناسی پزشکی منحصر به فرد و جذاب و نمونه های قابل توجهی از ناتوانی (مانند قطع عضو ثانویه به عفونت های مرتبط با IVDU) هستند. البته، همانطور که نویسندگان تاکید می کنند، بار بزرگی از بیماری روانی وجود دارد. در شرایطی که اغلب منابع کافی ندارند، تثبیت فوریت‌های پزشکی مکرر در زندان‌ها بسیار مفید است، به‌ویژه مواردی که در نتیجه آسیب‌دیدگی به خود (مانند مصرف بیش از حد انسولین در بیماران دیابتی) ایجاد می‌شوند. درمان پیچیده است. برای مثال، یک اپیدمی انگلیسی از علائم مشابه IBS، منجر به این شد که هیوسین تجویز شده برای تولید ماده توهم زا اسکلپامین دود می شود.
با این حال، شکل‌دهنده‌ترین جنبه دوران من در مراقبت‌های بهداشتی زندان، قرار گرفتن در معرض بی‌سوادی بیمارانم بود. گاهی اوقات خواندن درخواست های دست نویس برای قرار ملاقات ارسالی توسط زندانیان، به ویژه آنهایی که قصد خودکشی داشتند، ناراحت کننده بود. قرار گرفتن در معرض مراقبت های بهداشتی زندان مستلزم قرار گرفتن در معرض افرادی است که مراقبت های بهداشتی معمولاً به آنها دسترسی ندارد، با آسیب شناسی درمان نشده تکثیر شده در میان زندگی های اجتماعی وخیم پیش از حبس. بازدید از زندان به معنای قدردانی از این است که زندگی چقدر می تواند ناامید شود و چگونه برای کسانی که در قفس انداخته شده اند، ممکن است هیچ بهبودی وجود نداشته باشد.