ویراستار عزیز،
نمی توان انکار کرد که افزایش قابل توجهی در چوب سوزها در انگلستان وجود داشته است، و همچنین افزایش سریعی در مقالاتی که سهم آنها را در آلودگی هوا “آشکار” می کنند، وجود داشته است. نگرانی در مورد آسم و سلامت ریوی کودکان قابل درک است، اما ممکن است اینطور نباشد که چوب سوز مسئول آلودگی است که بیشترین ارتباط را با آسیب ریوی دارد.
توجه بر روی نانوذرات PM2.5 متمرکز شده است که در هنگام سوختن بسیاری از مواد تولید می شوند. توجه به این نکته ضروری است که همه ذرات PM2.5 یکسان نیستند. بستگی به این دارد که از چه چیزی تشکیل شده باشند. موتورهای احتراق داخلی، مانند هر وسیله گازسوز، مقادیر زیادی PM2.5 تولید می‌کنند و نیروگاه‌هایی که با انرژی‌های تجدیدناپذیر کار می‌کنند، منبع مهم دیگری هستند. تحقیقات در مورد مقایسه ترکیب شیمیایی PM2.5 و پتانسیل آنها برای سمیت انسانی نشان داده است که گازوئیل و بنزین (و گاز) بسیار مضرتر هستند و حاوی مواد شیمیایی سرطان زا / جهش زا هستند، در حالی که آنهایی که از چوب خشک به درستی سوزانده شده اند این مواد را ندارند. مقادیر قابل توجهی
اکسیدهای نیتروژن به ویژه برای دستگاه تنفسی التهاب زا هستند و برای مبتلایان به آسم بسیار مضر هستند و آتش سوزی گاز بسیاری از آنها را تولید می کند، در حالی که چوب این کار را نمی کند. پیشنهاد DEFRA مبنی بر اینکه مردم ممکن است در استفاده صحیح از چوب بران “آموزش” بگیرند، پیشنهاد خوبی است و منابع اطلاعاتی خوبی برای این کار وجود دارد.