ویراستار عزیز،
ما پاسخ آقای کی را خواندیم.
ما آقای Kaye را به راهنمای BMJ برای نویسندگان ارجاع می دهیم، که در زمان ارائه این مقاله بیان می کند: «Endgames برای کمک به پزشکان در همه سطوح و تخصص ها طراحی شده است تا دانش خود را آزمایش کنند و در مورد عملکرد خود برای ادامه تحصیل پزشکی فکر کنند.» . بنابراین دامنه بازی‌های پایانی برای متخصصان پزشکی با درجه‌ها و زمینه‌های مختلف هدف قرار می‌گیرد. همه افرادی که از نظر پزشکی آموزش دیده اند، جراح شانه یا ارتوپد نیستند. ما احساس می کنیم که این مقاله به خوبی برای اکثر افراد غیر متخصص و آموزش دیده پزشکی ارائه شده است.
این مقاله هیچ تلاشی برای پرداختن به گزینه های درمان جراحی، که بسیار فراتر از محدوده این نوع مقاله یا عملکرد بالینی ما است، انجام نداد. بنابراین، ویژگی‌های جراحی شانه و طبقه‌بندی Neer از آسیب‌های شانه که آقای کی درباره آن صحبت می‌کند، به متن مقاله ما بی‌ربط است و بحث آن برای خوانندگان نامناسب است.
نکات یادگیری آقای Kaye که الف) آسیب عروقی به شریان سیرکومفلکس یا زیر بغل یک خطر قطعی است، و ب) اینکه بسیاری از جراحان به سی تی اسکن با بازسازی سطح و آنژیوگرافی قبل از عمل نیاز دارند، کمک های منطقی هستند. مانند همیشه، چنین مقالاتی دارای محدودیت فضا هستند و بنابراین محدوده مورد نظر از نوع مقاله باید در نظر گرفته شود. علاوه بر این، از آنجایی که این بیمار از اختلال عروقی رنج نمی برد، گسترش این جنبه از مورد به بحث مربوط نبود.
این آسیب در ابتدا به عنوان شکستگی-دررفتگی توصیف شد، اما تحت هدایت تیم تحریریه به اصطلاح “آسیب شدید” تغییر یافت. در حالی که این توصیف نادرست نیست، موضوع آقای کی با این توصیف یک موضوع سبکی است و در صورت تمایل می‌توان با تیم تحریریه BMJ در میان گذاشت.
ما مخالفیم که مقاله بی احترامی یا توهین به جراحان ارتوپد است. تعبیر آقای کایه مبنی بر اینکه جراحت “برای رفع آسیب به ارتوپدی فرستاده شده است” در هیچ کجای مقاله یافت نمی شود. ما بسیار شگفت‌انگیز می‌یابیم که آقای Kaye فکر می‌کند نکات اصلی مقاله به A&E و مراقبت از پزشکان مسن مربوط نمی‌شود، که گروهی هستند که به احتمال زیاد در ابتدا چنین آسیب‌هایی را شناسایی کرده و آنها را برای مدیریت قطعی ارجاع می‌دهند.
نکته کلیدی این مقاله عکس مردی است که پس از شکستگی-دررفتگی دچار ناهنجاری عصبی قابل توجهی شده است: باید در معاینه مشخص شود و به طور مناسب ارجاع داده شود. اگر از مقاله ما، یک پزشک بتواند چنین علامتی را شناسایی و اقدام کند، انتشار آن ارزشمند بود.
امیدواریم این به مسائلی که آقای کی مطرح کرد پاسخ دهد.