ویراستار عزیز
در حالی که دولت 2.4 میلیون پوند به توسعه نیروی کار پزشکی تزریق می کند [1]، احساس نارضایتی عمیقی در بین متخصصان پزشکی واجد شرایط وجود دارد.
برنامه ریزی برای سه برابر کردن تعداد همکاران پزشک و کاهش دوره آموزشی پزشکی به چهار سال، با هدف افزایش بهره وری [1,2]، مسئله مهم آموزش و حمایت ناکافی از پزشکان موجود را نادیده می گیرد که در حال حاضر نمی توانند در اوج توانایی های خود تمرین کنند. [3]. این نظارت به محیطی از ناکارآمدی در حرفه پزشکی کمک خواهد کرد.
کیفیت بر کمیت
اخیراً، GMC خواستار شناسایی و پشتیبانی بهتر شده است [doctors not in training] [4].
تنوع در نیروی کار مطلوب است و نقشی برای گسترش برخی از پزشکان پیراپزشکی برای انجام وظایفی وجود دارد که به مهارت های متخصصان پزشکی نیاز ندارد. علاوه بر این، مشارکت گسترده در پزشکی و تحرک اجتماعی مورد نیاز است. با این حال، افزایش عرضه پزشکان ممکن است ارزش درک شده آنها را کاهش دهد، بهره وری آنها را کاهش دهد و/یا به طور کلی خروج آنها از NHS را تسریع کند.
مشکل هجوم ناکافی فارغ التحصیلان پزشکی نیست، بلکه در ضرورت بهینه سازی و ساده سازی آموزش فارغ التحصیلان موجود است. [5]. نیروی کاری که به طور نامتناسبی در سطح ورودی متمرکز است، در چارچوب یک سازمان، مانند NHS، که در آن هزینه های شکست زیاد است و مقررات سختگیرانه حاکم است، ناکارآمد و متزلزل خواهد بود. [5].
هلن سالزبری می گوید “شما در خط مقدم به تخصص نیاز دارید – این کارآمدترین راه برای اجرای خدمات بهداشتی است”. [6]. آموزش کارکنان کمکی بدون آموزش موازی کارآموزان “هسته” موجود، نیروی کار عمدتاً متشکل از ارائه دهندگان سطح متوسط، با کمبود متخصصان ارشد و تصمیم گیرندگان را ایجاد می کند. افزایش تعداد دانشجویان پزشکی باید با افزایش مکان‌های آموزشی و همچنین تعداد مشاوران همراه باشد که باعث پیشرفت و توسعه شغلی می‌شود. [3].
یک رویکرد مقرون‌به‌صرفه‌تر شامل پرورش مؤثر مهارت‌های گروهی از پزشکان جوان که قبلاً واجد شرایط و سرمایه‌گذاری‌شده توسط دولت بوده است، به جای آغاز تلاش منابع فشرده برای آموزش یک کادر کاملاً جدید از پزشکان از همان ابتدا، خواهد بود.
هنر پزشک بودن
مبانی تشخیص و درمان تنها بر پایه آموزش پزشکی است، پارادایمی که ریشه در هنر تاریخ‌گیری، معاینه جامع و پیمایش در تشخیص‌های افتراقی دارد. انتخاب سؤالات مناسب و سپس تفسیر پاسخ ها برای تصمیم گیری در مورد اینکه چه چیزی بپرسید یا انجام دهید، نیاز به استدلال بالینی ماهرانه دارد. [7] که با درک عمیقی از زیست شناسی و پزشکی همراه با تجربه گذشته همراه است [8].
در میان گفتمان‌های اخیر و هیاهوی رسانه‌ای پیرامون همکاران پزشک، به نظر می‌رسد نقش و مقررات آنها، نقش اساسی پزشک، شرایط لازم و زمان و وقف ضروری برای دستیابی به وضعیت “کارشناس” فراموش شده است. [9].
شناخت، سرمایه‌گذاری و پرورش این تخصص بسیار مهم است: برای ما ارزش قائل شوید، ما را عاقلانه آموزش دهید و نتیجه آن حفظ پایدار کمک‌های ارزشمند ما خواهد بود.
1. NHS انگلستان » برنامه نیروی کار بلند مدت NHS. https://www.england.nhs.uk/publication/nhs-long-term-workforce-plan/.
2. Dean، E. همکاران پزشک در کانون توجه رسانه ها: آخرین مورد در این نقش چیست؟ BMJ 382, p1731 (2023).
3. Patel, K. & Robbins, T. ما باید از اینکه پزشک هستیم احساس غرور کنیم، این چیزی است که خدمات بهداشتی و درمانی می تواند انجام دهد تا ما احساس ارزشمندی کنیم. BMJ 383, p2439 (2023).
4. Rimmer، A. NHS باید به پزشکان اجازه دهد در طول حرفه خود انعطاف پذیرتر کار کنند، GMC می گوید. BMJ 383, p2650 (2023).
5. رویکرد بالا به پایین: چه زمانی باید از آن در مدیریت از پایین به بالا استفاده کرد. https://www.usemotion.com/blog/top-down-approach.
6. سالزبری، اچ. هلن سالزبری: همکاران پزشک در عمل عمومی. BMJ 382, p1596 (2023).
7. لوین، دی. تاریخ نویسی یک مهارت پیچیده است. BMJ 358, j3513 (2017).
8. دیویس، جی ال و موری، تاریخچه جی اف و معاینه فیزیکی. متن موری نادلز نفس بکش پزشکی 263–277.e2 (2016) doi:10.1016/B978-1-4557-3383-5.00016-6.
9. Kneebone, R. Expert: Understanding the Path to Mastery. (وایکینگ، 2020).